تلفن سانترال معمولی
سانترال زنگ به کاربر از تماس دریافتی با انتشار یک آهنگ یا زنگ قابل شنیدن هشدار می دهد. رینگرها بر دو نوع مکانیکی یا الکترونیکی هستند. هر دو نوع توسط یک جریان متناوب 20 هرتز و 75 ولتی که توسط دفتر سوئیچینگ تولید می شود فعال می شوند. زنگ معمولاً در پالس های دو ثانیه ای فعال می شود که هر پالس با مکث چهار ثانیه ای از هم جدا می شود. زنگ مکانیکی سنتی با تلفن سانترال های اولیه بل معرفی شد. این شامل دو زنگ با فاصله نزدیک، یک قلاب فلزی و یک آهنربا است. عبور جریان متناوب از سیم پیچی باعث ایجاد تناوب در جاذبه مغناطیسی اعمال شده بر روی کلاپر می شود، به طوری که به سرعت و با صدای بلند در برابر زنگ ها می لرزد. صدا را می توان با یک سوئیچ که یک دمپر مکانیکی در برابر زنگ ها قرار می دهد خاموش شود. در رینگرهای الکترونیکی مدرن که در دهه 1980 معرفی شدند، جریان رینگر از طریق یک نوسانگر عبور می کند، که جریان را با فرکانس دقیق مورد نیاز برای فعال کردن مبدل پیزوالکتریک تنظیم می کند - دستگاهی ساخته شده از یک ماده کریستالی که در پاسخ به جریان الکتریکی ارتعاش می کند. مبدل ممکن است به یک بلندگوی کوچک متصل شود که می توان آن را برای میزان صدا تنظیم کرد. مدار زنگ حتی زمانی که تلفن سانترال در قلاب است به حلقه محلی متصل باقی می ماند. ولتاژ بزرگتر برای فعال کردن زنگ لازم است زیرا مدار زنگ با امپدانس الکتریکی بالا ساخته شده است تا از تخلیه برق از مدار فرستنده-گیرنده در هنگام استفاده از تلفن سانترال جلوگیری شود. پس از برداشتن گوشی از روی قلاب کلید، یک خازن از عبور جریان مستقیم از رینگر جلوگیری می کند.
سانترال و شبکه
سانترال نقاشی از زمان (شکل 5) نی (R) را نشان می دهد که با صحبت کردن در دهانه یا دهانه (O) به حرکت در می آید. یک سیم پلاتین (P) متصل به نی (R) در یک فنجان مایع - در این مورد جیوه (M) فرو می رود. دهانی گردی که بل با آن صحبت می کرد از گوتاپرکا (gg) ساخته شده بود. با ارتعاش نی فرستنده و بالا و پایین رفتن در مایع، قدرت و کیفیت جریان را تغییر داد. در آوریل 1875، اداره ثبت اختراع ایالات متحده به بل حق اختراع یک دستگاه فکس اولیه با استفاده از فرستنده مشابه با جیوه مایع را اعطا کرد. 161739 (شکل. 6a) برای دستگاه فکس، که او آن را "تلگراف خودکار" نامید، چندین فرستنده مایع را نشان داد. جزئیات این نقشه ثبت اختراع (شکل 6b) دو فرستنده مایع را نشان می دهد که هر کدام با علامت "Z" مشخص شده اند. ادعا می شود که بل به طور غیرقانونی درخواست ثبت اختراع گری در 14 فوریه 1876 را دیده است و سپس به بوستون بازگشته و آن را تکرار کرده است. با این حال، نقاشی های دفترچه یادداشت او در مارس 1876، مانند تصویر 8 مارس (شکل 7)، به طرز قابل توجهی هم از نظر طراحی و هم از نظر مفهومی به طراحی او در سه سال گذشته شبیه است. به طور مشابه، نقاشی او از فرستنده مایع که اولین سخنرانی انسان را در 10 مارس 1876 مخابره کرد (شکل 8) به طرز چشمگیری شبیه به نقاشی های قبلی او است.
