سانترال خط تلفن

سانترال خدمات تلفن سانترال محلی ارائه شبکه های مخابراتی است. خدمات در یک منطقه جغرافیایی محدود. به طور سنتی، خدمات تلفن سانترال محلی توسط شرکت های کوچک مستقر در شهرها و شهرک های معین در مقابل شرکت های بزرگ تر، ملی یا بین المللی ارائه می شد. تماس های تلفن سانترالی خارج از منطقه محلی ارائه شده توسط این شرکت ها از طریق شبکه های راه دور که تا زمان لغو مقررات، عمدتاً توسط AT&T انجام می شد، وصله می شد. برخی از ارائه دهندگان خدمات محلی شرکت های عامل بل منطقه ای بودند، اما همه شرکت های تلفن سانترال محلی یک شرکت عامل منطقه ای بل یا مرتبط با یکی در سطح محلی نبودند، به ویژه پس از مقررات زدایی در سال 1996. پس از مقررات زدایی، این شرکت های عامل منطقه ای بل به ارائه خدمات فنی مشابه علیرغم اینکه تحت نوع متفاوتی از ساختار شرکتی قرار داشت، ادامه داد. بسیاری از جوامع در ایالات متحده دارای شرکت های تلفن سانترال محلی و در مناطق روستایی بودند، تا اوایل دهه 1980 (شاید بعداً در برخی موارد) خطوط مهمانی عادی بود. شرکت تلفن سانترال محلی در بیشتر موارد مسئول ارائه تجهیزات و خدمات به مشتریان خود بود، اگرچه با گذشت زمان، با تغییر تکنولوژی، ماهیت خدمات فنی ارائه شده نیز تغییر کرد. زمانی تلفن سانترال ها به جای فروش مستقیم به مشتریان، از شرکت تلفن سانترال محلی اجاره می شدند. سیم های تلفن سانترال محلی به دفتر مرکزی (مرکز تلفن سانترال) ختم می شوند، ساختاری که حاوی سخت افزار مورد نیاز برای تغییر تماس ها بین خطوط محلی و شبکه های راه دور است. بنابراین، هنگامی که یک تماس توسط مشتری خارج از منطقه تماس محلی برقرار می شد، دفتر مرکزی تماس را به شبکه راه دور مربوطه تغییر می داد. با پیشرفت تکنولوژی، دفاتر مرکزی خدمات بیشتری ارائه کردند و توانایی های فنی آنها بهبود یافت. خدماتی مانند شناسه تماس گیرنده، انتظار تماس برگشتی، تماس سه طرفه و پست صوتی ابتدا از طریق فناوری مبتنی بر دفتر مرکزی ارائه شد، اگرچه سانترال های بعدی نیز این خدمات را ارائه کردند. نقش شرکت تلفن سانترال محلی شامل خدمات رسانی به یک جامعه خاص است. ارتباط با حامل های بزرگ مسافت طولانی. قبل از ظهور تلفن سانترال های همراه، بیشتر تماس های تلفن سانترالی از طریق تلفن سانترال ثابت انجام می شد و شرکت های محلی نیز در این ارتباط مشارکت داشتند. مقررات زدایی و به ویژه تلفن سانترال های همراه نیاز به خدمات تلفن سانترال محلی را کاهش داده است در حالی که خدمات اینترنت خط مشترک دیجیتال و سایر خدمات به شرکت های محلی نقش های جدیدی در صنعت مخابرات می دهد.

تلفن سانترال مشهد

سانترال ضبط تلفن سانترال یک استراتژی برای ضبط صدا است. ممکن است دلایل متعددی برای انجام این کار وجود داشته باشد. یک ابزار ضبط صدا برای ثبت تماس ها استفاده می شود. با این حال در ملل مختلف انکار شده است. یک گفتگوی تلفن سانترالی ممکن است محرمانه یا خصوصی باشد. هنگامی که این نوع تماس ها ضبط می شوند، می تواند خطرآفرین باشد. خدمات ضبط تماس این روزها به دلایل متعدد به طور گسترده در حال استفاده است. آنها می توانند اشکال مختلفی از تماس ها را بر روی هر ابزاری ارسال کنند. شما نرم افزار خاصی را خواهید دید که اتفاقاً برای انجام این کار ایجاد شده است. آنها همچنین در حال استخدام در محل کار هستند تا تجارت خود را با ضبط تماس ها گسترش دهند. ضبط تلفن سانترال مزایای زیادی دارد. برای شروع، این ابزار معمولاً برای ردیابی تماس ها استفاده می شود و باید در مورد بحث درک شود. معمولاً هر تماس ردیابی می شود و همچنین معمولاً به کل بحث گوش داده می شود. بنابراین، یک مدیر یا یک افسر بزرگتر اگر به طور واقعی پاسخ مشتری را بشنود، می تواند به خوبی از پاسخ مشتری مطلع شود. علاوه بر این، دقیقاً در جایی که نیاز است به بهبود کارایی کمک می کند. علاوه بر این، به ردیابی کارایی کارکنان در کسب و کار کمک می کند. هر گونه رفتار نادرست نیز ممکن است ردیابی و رسیدگی شود. اگر کارگری زمان زیادی را از مشتری استفاده کند و به افراد دیگر اجازه دهد در صف منتظر بمانند، ممکن است تأیید شود. ضبط تماس زمانی که در یک سازمان انجام شود همیشه یک مزیت است. این واقعا یک راه استثنایی برای فایل کردن تماس ها است.

نصب تلفن سانترال پاناسونیک

سانترال بل سرانجام در 10 مارس مدل تلفن سانترال خود را به کار گرفت، زمانی که بل و دستیارش توماس ای. اگر شباهتی بین نقاشی های گری و بل به نظر می رسد، این احتمال نیز وجود دارد که گری ممکن است از آزمایش های بل اطلاع داشته باشد. جامعه مخترعان برق در آن زمان کوچک بود و شایعات به سرعت گسترش یافت. در آن زمان، اخطار گری هنوز محرمانه بود، با این حال گری قبلاً جزئیات طراحی تلفن سانترال مایع خود را در اواخر ژوئن 1876 در نمایشگاه Centennial در فیلادلفیا به بل گفته بود. در سال 1879، بل تحت سوگند شهادت داد که "به شیوه ای کلی" در مورد اخطار گری با زناس فیسک ویلبر، بازرس ثبت اختراع صحبت کرده است. با این حال، زمانی که بازرسان پتنت تداخل های احتمالی بین برنامه های کاربردی را بررسی می کردند، برای آنها غیرعادی نبود که از مخترعین در محل های تداخل احتمالی سؤال بپرسند، چیزی که بل ادعا کرد اتفاق افتاده است. ویلبر در سوگندنامه ای از 8 آوریل 1886 اعتراف کرد که یک الکلی است که به دوست دیرینه خود و همراه ارتش جنگ داخلی، مارسلوس بیلی، وکیل بل، بدهکار است. ویلبر می گوید که پس از صدور تعلیق در مورد درخواست ثبت اختراع بل، بیلی برای بازدید آمد. با نقض قوانین اداره ثبت اختراع، او به بیلی در مورد اخطار گری گفت و به مافوق خود گفت که ابتدا درخواست ثبت اختراع بل رسیده است. او می گوید بل ساعت 2 بعدازظهر برگشت تا یک اسکناس صد دلاری به او بدهد. سوگندنامه های دیگر ویلبر این جزئیات را حذف می کند. فقط سوگندنامه 21 اکتبر 1885 او مستقیماً با این داستان در تناقض است و ویلبر ادعا می کند که "به درخواست شرکت بل توسط آقای سوان، مشاور آن داده شد" و او "فریب خورده تا آن را امضا کند" در حالی که مست و افسرده بود. با این حال، سوگندنامه ویلبر در 8 آوریل 1886 نیز قبل از توماس دبلیو سوان سوگند خورده و امضا شده است. این سوگندنامه های متناقض ویلبر را بی اعتبار کرد. علاوه بر این، سوگندنامه 8 آوریل امضا شده توسط ویلبر توسط وکلای شرکت تلفن سانترال Pan-Electric که در آن زمان توسط Bell Telephone به دلیل نقض حق ثبت اختراع شکایت کرده بود، برای او تنظیم شده بود. علاوه بر این، شرکت پان الکتریک توسط ایالات متحده مورد بررسی قرار گرفت