دستگاه سانترال بیسیم

سانترال به منظور درک مفاهیم بسیاری که در شبکه تلفن سانترال سوئیچ شده عمومی (PSTN) ارائه می شود، مرور فرآیندهایی که در برقراری یک تماس در یک تلفن سانترال سیمی سنتی انجام می شود، مفید است. برای برقراری تماس، یک مشترک تلفن سانترال با خارج کردن تلفن سانترال شروع می کند - در این فرآیند، به دفتر مرکزی محلی سیگنال می دهد که خدمات درخواست شده است. دفتر مرکزی که به طور مداوم خط تلفن سانترال را زیر نظر دارد (فرآیندی که به نام حضور شناخته می شود)، با صدای شماره گیری پاسخ می دهد. مشتری با دریافت صدای شماره گیری، شماره تلفن سانترال طرف تماس را وارد می کند. دفتر مرکزی شماره وارد شده را ذخیره می کند، شماره را به یک مکان تجهیزات و مسیری به آن مکان ترجمه می کند و آزمایش می کند که آیا خط طرف تماس گرفته شده از قبل در حال استفاده است (یا "مشغول"). شماره تماس گیرنده ممکن است در همان دفتر مرکزی باشد (در این صورت تماس درون دفتر تعیین شده است)، یا ممکن است در دفتر مرکزی دیگری قرار داشته باشد (که نیاز به تماس بین دفتری دارد). اگر تماس درون دفتری باشد، سوئیچ دفتر مرکزی کل فرآیند تماس را انجام خواهد داد. اگر تماس بین دفتری باشد، از طریق یک شبکه راه دور به دفتر مرکزی نزدیک یا به دفتر مرکزی دوردست هدایت می شود. در مورد تماس های بین دفتری، یک شبکه سیگنالینگ جداگانه برای هماهنگ کردن پیشرفت تماس از طریق تعداد زیادی سوئیچ و ترانک تلفن سانترال استفاده می شود. با این حال، با فرض اینکه تماس یک تماس درون دفتری است، اگر خط طرف تماس گیرنده مشغول باشد و انتظار تماس نداشته باشد (که در آن تماس فعلی می تواند به حالت تعلیق درآید)، سوئیچ تلفن سانترال سیگنال اشغالی را تا زمانی که طرف تماس گیرنده به شرایط "در قلاب". اگر خط طرف تماس گیرنده مشغول نباشد یا منتظر تماس باشد، هشدار داده می شود، یا "Rung". همزمان با زنگ زدن خط، یک سیگنال صوتی به طرف تماس برگردانده می شود تا نشان دهد که زنگ در حال انجام است. اگر طرف تماس گرفته شده با خارج شدن از هوک پاسخ دهد، زنگ قطع می شود و یک مسیر صوتی از طریق سیستم سوئیچینگ به طرف تماس گیرنده و طرف تماس برقرار می شود. مسیر صدا حفظ می شود تا زمانی که هر یک از طرفین به قلاب بازگردد. در آن لحظه مسیر صوتی قطع می شود و شارژ تماس ضبط می شود.

قیمت دستگاه سانترال کوچک

سانترال سوال اختراع تلفن سانترال چه کسی است؟ الکساندر گراهام بل اغلب به عنوان مخترع تلفن سانترال از زمانی که اولین حق ثبت اختراع موفق به او اعطا شد، شناخته می شود. با این حال، بسیاری از مخترعان دیگر مانند الیشا گری و آنتونیو میوچی وجود داشتند که تلگراف ناطق را نیز توسعه دادند. نسبت دادن مخترع یا مخترعان واقعی به یک اختراع خاص می تواند کاری دشوار باشد. اغلب اعتبار به مخترع کاربردی ترین یا بهترین اختراع می رسد تا مخترع (های) اصلی. اتفاقاً در مورد اختراع تلفن سانترال هم همینطور است! بحث و جدل زیاد است. فتنه در مورد اختراع تلفن سانترال. پرونده های قضایی، کتاب ها و مقالاتی در مورد این موضوع تولید شده است. البته الکساندر گراهام بل پدر تلفن سانترال است. پس از همه اینها این طرح او بود که برای اولین بار به ثبت رسید، با این حال، او اولین مخترعی نبود که ایده تلفن سانترال را مطرح کرد. آنتونیو مائوچی، یک مهاجر ایتالیایی، در سال 1849 شروع به توسعه طراحی تلگراف یا تلفن سانترال ناطق کرد. در سال 1871، او یک هشدار (اعلام یک اختراع) برای طراحی یک تلگراف ناطق ارائه کرد. به دلیل سختی ها، میوچی نتوانست اخطار خود را تمدید کند. نقش او در اختراع تلفن سانترال نادیده گرفته شد تا اینکه مجلس نمایندگان ایالات متحده در 11 ژوئن 2002 قطعنامه ای را تصویب کرد که به کمک ها و کارهای مائوچی قدردانی می کرد. برای جالب تر کردن موضوع، برخی از محققان پیشنهاد می کنند که الیشا گری، استاد کالج اوبرلین، در همان روزی که بل برای ثبت اختراع خود از تلفن سانترال درخواست کرد، درخواست اخطار تلفن سانترالی داد - این آقایان در واقع به اداره ثبت اختراعات مراجعه نکردند. وکلای آنها از طرف آنها انجام دادند. تراویس براون در کتاب Historical First Patents: The First United States Patent for Many Everyday Things (Scarecrow Press، 1994)، گزارش می دهد که وکیل بل ابتدا به اداره ثبت اختراعات رفت. تاریخ 14 فوریه 1876 بود. او پنجمین ورودی آن روز بود، در حالی که وکیل گری در 39 سالگی بود. بنابراین، اداره ثبت اختراع ایالات متحده به جای احترام به اخطار گری، اولین حق ثبت اختراع تلفن سانترال، شماره ثبت اختراع ایالات متحده 174465 را به بل اعطا کرد. با این حال، برخی از نویسندگان این داستان را مورد مناقشه قرار می دهند و پیشنهاد می کنند که برخی افراد خاص در اداره ثبت اختراع، و احتمالاً خود بل، تخلف کرده اند.