سانترال پاناسونیک 1232

سانترال خدمات تلفن سانترال محلی ارائه شبکه های مخابراتی است. خدمات در یک منطقه جغرافیایی محدود. به طور سنتی، خدمات تلفن سانترال محلی توسط شرکت های کوچک مستقر در شهرها و شهرک های معین در مقابل شرکت های بزرگ تر، ملی یا بین المللی ارائه می شد. تماس های تلفن سانترالی خارج از منطقه محلی ارائه شده توسط این شرکت ها از طریق شبکه های راه دور که تا زمان لغو مقررات، عمدتاً توسط AT&T انجام می شد، وصله می شد. برخی از ارائه دهندگان خدمات محلی شرکت های عامل بل منطقه ای بودند، اما همه شرکت های تلفن سانترال محلی یک شرکت عامل منطقه ای بل یا مرتبط با یکی در سطح محلی نبودند، به ویژه پس از مقررات زدایی در سال 1996. پس از مقررات زدایی، این شرکت های عامل منطقه ای بل به ارائه خدمات فنی مشابه علیرغم اینکه تحت نوع متفاوتی از ساختار شرکتی قرار داشت، ادامه داد. بسیاری از جوامع در ایالات متحده دارای شرکت های تلفن سانترال محلی و در مناطق روستایی بودند، تا اوایل دهه 1980 (شاید بعداً در برخی موارد) خطوط مهمانی عادی بود. شرکت تلفن سانترال محلی در بیشتر موارد مسئول ارائه تجهیزات و خدمات به مشتریان خود بود، اگرچه با گذشت زمان، با تغییر تکنولوژی، ماهیت خدمات فنی ارائه شده نیز تغییر کرد. زمانی تلفن سانترال ها به جای فروش مستقیم به مشتریان، از شرکت تلفن سانترال محلی اجاره می شدند. سیم های تلفن سانترال محلی به دفتر مرکزی (مرکز تلفن سانترال) ختم می شوند، ساختاری که حاوی سخت افزار مورد نیاز برای تغییر تماس ها بین خطوط محلی و شبکه های راه دور است. بنابراین، هنگامی که یک تماس توسط مشتری خارج از منطقه تماس محلی برقرار می شد، دفتر مرکزی تماس را به شبکه راه دور مربوطه تغییر می داد. با پیشرفت تکنولوژی، دفاتر مرکزی خدمات بیشتری ارائه کردند و توانایی های فنی آنها بهبود یافت. خدماتی مانند شناسه تماس گیرنده، انتظار تماس برگشتی، تماس سه طرفه و پست صوتی ابتدا از طریق فناوری مبتنی بر دفتر مرکزی ارائه شد، اگرچه سانترال های بعدی نیز این خدمات را ارائه کردند. نقش شرکت تلفن سانترال محلی شامل خدمات رسانی به یک جامعه خاص است. ارتباط با حامل های بزرگ مسافت طولانی. قبل از ظهور تلفن سانترال های همراه، بیشتر تماس های تلفن سانترالی از طریق تلفن سانترال ثابت انجام می شد و شرکت های محلی نیز در این ارتباط مشارکت داشتند. مقررات زدایی و به ویژه تلفن سانترال های همراه نیاز به خدمات تلفن سانترال محلی را کاهش داده است در حالی که خدمات اینترنت خط مشترک دیجیتال و سایر خدمات به شرکت های محلی نقش های جدیدی در صنعت مخابرات می دهد.

تلفن سانترال قم

سانترال سیستم کلید مدرن معمولاً کاملاً دیجیتال است، اگرچه انواع آنالوگ همچنان وجود دارد و برخی از سیستم ها خدمات VOIP را اجرا می کنند. به طور موثر، جنبه هایی که یک PBX را از یک سیستم کلید هیبریدی متمایز می کند، مقدار، دامنه و پیچیدگی ویژگی ها و امکانات ارائه شده است. سیستم های ترکیبی یک ابزار رایج در صنعت خدمات مالی هستند که در طبقات تجاری مورد استفاده قرار می گیرند. این سیستم های کلیدی هیبریدی پیشرفته معمولاً فقط به PBX های متصل برای تعامل با کارکنان پشتیبان و پست صوتی نیاز دارند. این سیستم ها معمولاً دارای واحدهای جلویی هستند که به آنها Turrets گفته می شود. به دلیل ارائه مدارهای Hoot-n-holler قابل توجه هستند. Hoot های متعدد از طریق بلندگوهای مالتی پلکس در مکان های مختلف به چندین کاربر ارائه می شود. PBX یک مبادله تلفن سانترال یا سیستم سوئیچینگ است که به یک سازمان خصوصی خدمت می کند و به اشتراک گذاری صندوق های اداری مرکزی بین تلفن سانترال های داخلی نصب شده اجازه می دهد و ارتباط بین آن تلفن سانترال های داخلی داخل سازمان را بدون استفاده از خطوط خارجی فراهم می کند. خطوط دفتر مرکزی اتصال به شبکه تلفن سانترال عمومی سوئیچ شده (PSTN) را فراهم می کند. جنبه تمرکز یک PBX امکان استفاده مشترک از این خطوط را بین تمام ایستگاه های سازمان فراهم می کند. توانایی ارتباط داخلی آن به دو یا چند ایستگاه اجازه می دهد تا به طور مستقیم در حالی که از شبکه تلفن سانترال سوئیچ شده عمومی استفاده نمی کنند، متصل شوند. این روش تعداد خطوط مورد نیاز از سازمان به شبکه تلفن سانترال عمومی سوئیچ شده را کاهش می دهد. هر دستگاه متصل به سانترال، مانند تلفن سانترال، دستگاه فکس یا مودم رایانه، به عنوان داخلی نامیده می شود و دارای یک شماره تلفن سانترال داخلی تعیین شده است که ممکن است به طور خودکار به طرح شماره گذاری دفتر مرکزی نگاشت شود یا نباشد. و بلوک شماره تلفن سانترال اختصاص داده شده به PBX. در ابتدا، سیستم های PBX مزیت اصلی صرفه جویی در هزینه تماس های تلفن سانترالی داخلی را ارائه می کردند: مدیریت سوئیچینگ مدار به صورت محلی هزینه های خدمات تلفن سانترال را از طریق خطوط دفتر مرکزی کاهش می داد. همانطور که سیستم های PBX محبوبیت پیدا کردند، شروع به ارائه خدمات غیرقابل دسترس در شبکه عمومی کردند، مانند گروه های شکار، ارسال تماس و شماره گیری داخلی.

سانترال بی سیم

سانترال کدهای دو رقمی با شماره مشترک هشت رقمی، کدهای سه رقمی با اعداد هفت رقمی و کدهای چهار رقمی با اعداد شش رقمی استفاده می شود، بنابراین شماره تلفن سانترال کامل همیشه ده رقمی است. شماره مشترک در اکثر مناطق با 0 شروع می شود. این رقمی است که بین کد منطقه درج شده است. شماره مشترک برای تشکیل طرح شماره ده رقمی جدید در سال 2002. این رقمی است که بین کد منطقه درج شده است. شماره مشترک برای تشکیل طرح شماره ده رقمی جدید در سال 2002. بنابراین، بسیاری از یونانی ها به اشتباه فکر می کنند که کدهای منطقه شامل این 0 ابتدایی است. برای مثال، آنها فکر می کنند که کد منطقه آتن 210 است در حالی که، در واقع، کد منطقه آتن است. 21، 0 اولین رقم شماره مشترک است. شماره های مشترکی که با 0 شروع می شود به OTE انحصاری سابق اختصاص داده می شود. در شهرهای بزرگ تری مانند آتن و تسالونیکی، شماره های مشترکی که با ارقام دیگر به جز ۰ شروع می شوند، به ویژه در میان مشترکین تجاری، روز به روز رایج تر می شوند. در این مورد بسیاری از مردم فکر می کنند که کد منطقه متفاوت است. به عنوان مثال، یک شماره مشترک در آتن ممکن است با 211 شروع شود، و مردم فکر کنند که 211 یک کد منطقه مجزا از 210 است، در حالی که، در واقع، هر دو شماره در کد منطقه 21 هستند و رقم سوم شماره متعلق به شماره مشترک است.. پیشوند تماس بین المللی به کشوری که از آن تماس می گیرید بستگی دارد، به عنوان مثال، 00 برای اکثر کشورهای اروپایی و 011 از آمریکای شمالی. در سال های 2001 تا 2002، یونان در دو مرحله به طرح شماره ده رقمی بسته رفت و در نتیجه شماره مشترکان دو بار تغییر کرد. برای شماره های تلفن سانترال همراه، "0" اول به "6" تغییر یافت. توجه داشته باشید که به دلیل قابلیت حمل شماره، هم برای شماره های جغرافیایی و هم غیرجغرافیایی (موبایل، رایگان، نرخ حق بیمه)، نمی توان در مورد اپراتور مطمئن بود که یک شماره به آن تعلق دارد. تمام کدهای جغرافیایی (21x، 231x) به عددی از 0 تا 6 ختم می شوند (210 یا 212 برای آتن، 2310 یا 2312 برای تسالونیکی). اعدادی که کد آنها به "0" ختم می شود، در اصل توسط OTE اداره می شوند یا بوده اند. همین امر در مورد تلفن سانترال های همراه نیز صدق می کند: تمام کدهای تلفن سانترال همراه (69x) به 0،3،4،5،7،8 یا 9 (690، 698) ختم می شوند. کد موبایل «696» به پیجرهای OTE اختصاص دارد. اعدادی که با 690 و 693 شروع می شدند در ابتدا به WIND، با 694 و 695 به Vodafone، با 697 و 698 به Cosmote و با 699 به Q-Telecom تا سال 2007 که با WIND ادغام شد، اختصاص داده شد. 236x استفاده نمی شود. 245x، 247x و 248x استفاده نمی شود. 256x تا 258x استفاده نمی شود. 277x و 278x استفاده نمی شود. 285x تا 288x استفاده نمی شود.