فروشگاه سانترال پاناسونیک

سانترال پدر بل، الکساندر ملویل بل، تولید گفتار را مطالعه کرده بود و راهی برای رونویسی تمام عناصر گفتار انسان در سیستمی به نام گفتار قابل مشاهده ابداع کرده بود. مثال را در شکل 1 ببینید.). ملویل (که دوست جورج برنارد شاو و الگوی پروفسور الک در کارهایش بود. بل با گذاشتن چنگال های تنظیم در دهان و صحبت کردن، گام های صدادار را تشخیص داد. او شروع به ارسال جریان های الکتریکی از طریق چنگال های تنظیم برای انتقال صداها از طریق سیم کرد، که بعدها متوجه شد هلمهولتز پیش بینی کرده بود. در زمستان 1872-1873، بل پس از مهاجرت به بوستون، استاد فن بیان در دانشگاه بوستون شد. او به تحقیقات در زمینه آوایی ادامه داد و آزمایشات الکتریکی را که در باث و لندن برای بهبود تلگراف آغاز کرده بود، از سر گرفت. بل بر اساس آزمایش های صداگیر چنگال تنظیم هلمهولتز، آن را تکرار و بزرگ تر کرد (شکل 3 را ببینید). این آزمایش ها شامل عبور جریان الکتریکی از طریق یک چنگال تنظیم متصل به سیمی بود که با ارتعاش چنگال در مایع فرو می رفت. سپس صدای چنگال در چنگال دیگری که به مدار متصل شده بود، تکرار شد. این آزمایش ها با یک سیم ارتعاشی که مایعی را لمس می کرد، فرستنده مایع تلفن سانترال بل را در مارس 1876 سه سال بعد پیش بینی کرد. در ابتدا، بل در تلاش بود تا یک تلگراف بسازد که بتواند چندین پیام را به طور همزمان از طریق یک سیم ارسال کند. بیشتر این آزمایش های اولیه شامل «فرستنده های مایع» بر اساس مدل هلمهولتز بود. در 9 نوامبر 1874، دوست و همسایه بل، پی دی ریچاردز، به درخواست بل، نامه ای به مخترع نوشت که در آن آزمایش ها و انتقال پیام های تلگرافی روی سیم ها با استفاده از یک فرستنده مایع پر از جیوه را توصیف می کرد. جزئیات این نقاشی (شکل 4b) آزمایشات اوایل سال 1873 یک فرستنده مایع پر از جیوه را روی میز نشان می دهد.

نمایندگی سانترال پاناسونیک تهران

سانترال در این زمان، 1876-1877 بود که اختراع جدیدی به نام تلفن سانترال پدیدار شد. تشخیص اینکه مخترع کی بوده کار آسانی نیست. هر دو الکساندر گراهام بل و الیشا گری در 14 فوریه 1876 درخواست های ثبت اختراع مستقل در مورد تلفن سانترال را به دفتر ثبت اختراع در واشنگتن ارسال کردند. بل در آن زمان در بوستون توسط وکلای خود وکالت داشت و هیچ تصوری از ارسال درخواست نداشت. درخواست گری چند ساعت قبل از بل به دفتر ثبت اختراع رسید، اما وکلای بل بر پرداخت فوری هزینه درخواست اصرار داشتند. در نتیجه، دفتر بسیار پر بار ابتدا درخواست بل را ثبت کرد. ثبت اختراع بل در 7 مارس تایید و رسماً به ثبت رسید و سه روز بعد گفته می شود که تماس معروف با احضار بل به دستیارش گرفته شد ("آقای واتسون، بیا اینجا. الکساندر گراهام بل، یک سال کوچکتر از لارس مگنوس اریکسون، علاقه بل به تلفن سانترال از طریق مادرش ناشنوا و پدرش الکساندر ملویل بل که معلم فن بیان بود و به خاطر سیستم رونویسی آوایی که برای کمک به ناشنوایان در یادگیری تکلم ایجاد کرده بود مشهور بود. (و در کتابی با عنوان گفتار مرئی شرح داده است). خانواده بل در سال 1870 به کانادا مهاجرت کردند. دو سال بعد به الکساندر ملویل بل پیشنهاد شد که در مدرسه ای برای ناشنوایان در بوستون در ایالات متحده پست تدریس کند، اما او با موفقیت پسرش را برای این پست توصیه کرد. پدر و پسر در این زمان با هم کار می کردند تا دریابند که آیا می توان صدا را با کمک تلگراف برای ناشنوایان قابل مشاهده کرد یا خیر.

سانترال 3 به 8 پاناسونیک

سانترال بسیاری از سیگنال های تلفن سانترال آنالوگ به راحتی توسط اسکنرهای رادیویی دریافت می شوند و به هر کسی که در محدوده محدوده است اجازه می دهد به مکالمات گوش دهد (اگرچه این کار در بسیاری از کشورها غیرقانونی است). اگرچه بسیاری از این مدل های آنالوگ هنوز تولید می شوند، فناوری دیجیتال مدرن برای کاهش خطر استراق سمع در دسترس است. طیف گسترده دیجیتال (DSS) معمولاً از پرش فرکانس برای پخش سیگنال صوتی (با پهنای باند 3 کیلوهرتز) در محدوده بسیار وسیع تری از فرکانس ها به روشی شبه تصادفی استفاده می کند. پخش سیگنال در پهنای باند وسیع تر نوعی افزونگی است و نسبت سیگنال به نویز را افزایش می دهد و باعث ایجاد برد طولانی تر و حساسیت کمتر به تداخل می شود. باندهای فرکانس بالاتر فضای بیشتری را برای این سیگنال های پهنای باند فراهم می کند. برای یک گیرنده آنالوگ مانند یک اسکنر، سیگنال DSS مانند انفجار نویز به نظر می رسد. تنها واحد پایه با استفاده از یک عدد شبه تصادفی منطبق می تواند سیگنال را رمزگشایی کند و هر بار که گوشی به پایه بازگردانده می شود، یکی از هزاران کد منحصربه فرد را انتخاب می کند. علاوه بر این، ماهیت دیجیتالی سیگنال، تحمل آن را در برابر نویز افزایش می دهد و برخی از سیستم ها حتی سیگنال دیجیتال را برای امنیت بیشتر رمزگذاری می کنند. گوشی های تلفن سانترال بی سیم رومینگ وجود دارند که به هیچ ایستگاه پایه خاصی متصل نیستند، اما از شبکه های تلفن سانترال همراه (سلولی) سنتی نیز استفاده نمی کنند. اینها معمولاً از فناوری های دیجیتال مانند DECT، طیف بدون مجوز 2.4 گیگاهرتز یا فناوری LAN بی سیم مبتنی بر استانداردهای 802.11a/b/g استفاده می کنند. گوشی تلفن سانترال بی سیم باید به یک نقطه دسترسی بی سیم یا ایستگاه پایه که از فناوری مشابه پشتیبانی می کند متصل شود. همچنین یک تابع مدیریت تماس مورد نیاز است. دروازه ای به شبکه تلفن سانترال سوئیچ شده عمومی (PSTN). این ممکن است در ایستگاه پایه یکپارچه شود یا نباشد. یک سرویس Voice over IP می تواند توسط تلفن سانترال هایی استفاده شود که از نقاط دسترسی داده بی سیم استفاده می کنند، بنابراین از یک اتصال اینترنت پهن باند برای به تعویق انداختن اتصال به PSTN به یک دروازه راه دور که توسط ارائه دهنده خدمات، نزدیک به مقصد تماس، اداره می شود، استفاده می شود. معادل های آنالوگ وجود دارند و می توانند دسترسی طولانی تری داشته باشند، اما با از دست دادن احتمالی محرمانه بودن و کیفیت صدا. اکثر سیستم های دیجیتال دارای رمزگذاری ذاتی هستند یا رمزگذاری اختیاری را ارائه می دهند. برخلاف تلفن سانترال های سیمی که از باتری های ایستگاه مرکزی شرکت تلفن سانترال تغذیه می شوند، یک ایستگاه پایه تلفن سانترال بی سیم برای کار کردن به برق نیاز دارد. در طول یک قطع برق، ایستگاه پایه بی سیم قابل اجرا نخواهد بود، در حالی که مجموعه های سیمی ممکن است به کار خود ادامه دهند. پس از هلال. 19 مه 1985. ص. 2018/04/24). "سیستم های تلفن سانترال بی سیم - سوالات و پاسخ های ارتباطات بی سیم و سیار". مجله نیویورک تایمز.

تلفن سانترال رهیاب

سانترال بل سرانجام در 10 مارس مدل تلفن سانترال خود را به کار گرفت، زمانی که بل و دستیارش توماس ای. اگر شباهتی بین نقاشی های گری و بل به نظر می رسد، این احتمال نیز وجود دارد که گری ممکن است از آزمایش های بل اطلاع داشته باشد. جامعه مخترعان برق در آن زمان کوچک بود و شایعات به سرعت گسترش یافت. در آن زمان، اخطار گری هنوز محرمانه بود، با این حال گری قبلاً جزئیات طراحی تلفن سانترال مایع خود را در اواخر ژوئن 1876 در نمایشگاه Centennial در فیلادلفیا به بل گفته بود. در سال 1879، بل تحت سوگند شهادت داد که "به شیوه ای کلی" در مورد اخطار گری با زناس فیسک ویلبر، بازرس ثبت اختراع صحبت کرده است. با این حال، زمانی که بازرسان پتنت تداخل های احتمالی بین برنامه های کاربردی را بررسی می کردند، برای آنها غیرعادی نبود که از مخترعین در محل های تداخل احتمالی سؤال بپرسند، چیزی که بل ادعا کرد اتفاق افتاده است. ویلبر در سوگندنامه ای از 8 آوریل 1886 اعتراف کرد که یک الکلی است که به دوست دیرینه خود و همراه ارتش جنگ داخلی، مارسلوس بیلی، وکیل بل، بدهکار است. ویلبر می گوید که پس از صدور تعلیق در مورد درخواست ثبت اختراع بل، بیلی برای بازدید آمد. با نقض قوانین اداره ثبت اختراع، او به بیلی در مورد اخطار گری گفت و به مافوق خود گفت که ابتدا درخواست ثبت اختراع بل رسیده است. او می گوید بل ساعت 2 بعدازظهر برگشت تا یک اسکناس صد دلاری به او بدهد. سوگندنامه های دیگر ویلبر این جزئیات را حذف می کند. فقط سوگندنامه 21 اکتبر 1885 او مستقیماً با این داستان در تناقض است و ویلبر ادعا می کند که "به درخواست شرکت بل توسط آقای سوان، مشاور آن داده شد" و او "فریب خورده تا آن را امضا کند" در حالی که مست و افسرده بود. با این حال، سوگندنامه ویلبر در 8 آوریل 1886 نیز قبل از توماس دبلیو سوان سوگند خورده و امضا شده است. این سوگندنامه های متناقض ویلبر را بی اعتبار کرد. علاوه بر این، سوگندنامه 8 آوریل امضا شده توسط ویلبر توسط وکلای شرکت تلفن سانترال Pan-Electric که در آن زمان توسط Bell Telephone به دلیل نقض حق ثبت اختراع شکایت کرده بود، برای او تنظیم شده بود. علاوه بر این، شرکت پان الکتریک توسط ایالات متحده مورد بررسی قرار گرفت