جزوه سانترال پاناسونیک

سانترال سیستم کلید مدرن معمولاً کاملاً دیجیتال است، اگرچه انواع آنالوگ همچنان وجود دارد و برخی از سیستم ها خدمات VOIP را اجرا می کنند. به طور موثر، جنبه هایی که یک PBX را از یک سیستم کلید هیبریدی متمایز می کند، مقدار، دامنه و پیچیدگی ویژگی ها و امکانات ارائه شده است. سیستم های ترکیبی یک ابزار رایج در صنعت خدمات مالی هستند که در طبقات تجاری مورد استفاده قرار می گیرند. این سیستم های کلیدی هیبریدی پیشرفته معمولاً فقط به PBX های متصل برای تعامل با کارکنان پشتیبان و پست صوتی نیاز دارند. این سیستم ها معمولاً دارای واحدهای جلویی هستند که به آنها Turrets گفته می شود. به دلیل ارائه مدارهای Hoot-n-holler قابل توجه هستند. Hoot های متعدد از طریق بلندگوهای مالتی پلکس در مکان های مختلف به چندین کاربر ارائه می شود. PBX یک مبادله تلفن سانترال یا سیستم سوئیچینگ است که به یک سازمان خصوصی خدمت می کند و به اشتراک گذاری صندوق های اداری مرکزی بین تلفن سانترال های داخلی نصب شده اجازه می دهد و ارتباط بین آن تلفن سانترال های داخلی داخل سازمان را بدون استفاده از خطوط خارجی فراهم می کند. خطوط دفتر مرکزی اتصال به شبکه تلفن سانترال عمومی سوئیچ شده (PSTN) را فراهم می کند. جنبه تمرکز یک PBX امکان استفاده مشترک از این خطوط را بین تمام ایستگاه های سازمان فراهم می کند. توانایی ارتباط داخلی آن به دو یا چند ایستگاه اجازه می دهد تا به طور مستقیم در حالی که از شبکه تلفن سانترال سوئیچ شده عمومی استفاده نمی کنند، متصل شوند. این روش تعداد خطوط مورد نیاز از سازمان به شبکه تلفن سانترال عمومی سوئیچ شده را کاهش می دهد. هر دستگاه متصل به سانترال، مانند تلفن سانترال، دستگاه فکس یا مودم رایانه، به عنوان داخلی نامیده می شود و دارای یک شماره تلفن سانترال داخلی تعیین شده است که ممکن است به طور خودکار به طرح شماره گذاری دفتر مرکزی نگاشت شود یا نباشد. و بلوک شماره تلفن سانترال اختصاص داده شده به PBX. در ابتدا، سیستم های PBX مزیت اصلی صرفه جویی در هزینه تماس های تلفن سانترالی داخلی را ارائه می کردند: مدیریت سوئیچینگ مدار به صورت محلی هزینه های خدمات تلفن سانترال را از طریق خطوط دفتر مرکزی کاهش می داد. همانطور که سیستم های PBX محبوبیت پیدا کردند، شروع به ارائه خدمات غیرقابل دسترس در شبکه عمومی کردند، مانند گروه های شکار، ارسال تماس و شماره گیری داخلی.

قیمت دستگاه سانترال چیست

سانترال سرویس تلفن سانترال همراه بهبودیافته (IMTS) یک سیستم رادیویی VHF/UHF پیش سلولی بود که به شبکه تلفن سانترال عمومی متصل می شد. IMTS معادل خدمات تلفن سانترال رادیویی شماره گیری زمینی بود. این سرویس که در سال 1964 معرفی شد، جایگزین سرویس تلفن سانترال همراه (MTS) شد و با ارائه شماره گیری مستقیم به جای اتصالات از طریق اپراتور زنده، و عملکرد تمام دوبلکس، در اکثر سیستم های MTS بهبود یافت تا هر دو طرف بتوانند همزمان صحبت کنند. سیستم تلفن سانترال همراه Bell System اصلی ایالات متحده و کانادا شامل سه باند فرکانسی VHF Low (35-44 مگاهرتز، 9 کانال)، VHF High (152-158 مگاهرتز، 11 کانال در ایالات متحده، 13 کانال در کانادا) و UHF ( 454-460 مگاهرتز، 12 کانال). نام های جایگزین «باند پایین»، «باند بالا» و «UHF» بود. علاوه بر کانال های سیستم Bell (کانال های فعلی خط سیم)، 7 کانال دیگر در VHF و 12 کانال در UHF به شرکت های غیرخط سیمی که به عنوان "RCC" (حامل مشترک رادیویی) تعیین شده اند، اعطا شد. این کانال های RCC در مجاورت فرکانس های سیستم بل قرار داشتند. RCCها همچنین مجاز به ارائه خدمات پیجینگ به «بیپرها» یا «پیجرها» به صورت ثانویه در همان کانال ها بودند، اما به زودی با رشد پیجینگ، خدمات تلفن سانترال همراه RCC در اولویت کمتری قرار گرفت. برخی از RCC ها از فناوری IMTS استفاده می کردند، اما اکثر آنها سیستم "Secode-2805" را که امکان صفحه بندی همزمان را فراهم می کرد، اتخاذ کردند، بنابراین پس از چند سال، ارائه دهنده غالب خدمات تلفن سانترال همراه شرکت های Bell System بودند. ممکن است ارائه دهنده ای خدماتی را روی یک، دو یا هر سه باند ارائه کرده باشد، اگرچه IMTS هرگز روی باند پایین ارائه نمی شود (فقط MTS، اما Whidbey Telephone در ایالت واشنگتن دارای یک سیستم شماره گیری مستقیم سفارشی طراحی شده بود.) اینها مستعد این بودند که ازدحام و تداخل شبکه، زیرا رادیویی که به ترمینال نزدیک تر است، گاهی اوقات کانال را به دلیل سیگنال قوی تر در اختیار می گیرد. شبکه های سلولی این مشکل را با کاهش مساحت تحت پوشش یک برج (یک "سلول") و افزایش تعداد سلول ها برطرف کردند. عیب این کار این است که برای پوشش یک منطقه معین به برج های بیشتری نیاز است. بنابراین، سیستم های IMTS و MTS هنوز در برخی از مناطق دور افتاده وجود دارند، زیرا ممکن است تنها راه ممکن برای پوشش یک منطقه کم جمعیت بزرگ باشد.

سانترال تلفن شرکت

سانترال اولین شرکتی که برای ارائه خدمات PSTN تأسیس شد، شرکت تلفن سانترال بل در ایالات متحده بود. با این حال، در برخی کشورها، کار تأمین شبکه های تلفن سانترال به عهده دولت افتاد، زیرا سرمایه گذاری مورد نیاز بسیار زیاد بود و ارائه خدمات تلفن سانترالی به طور فزاینده ای به یک ابزار عمومی ضروری تبدیل می شد. به عنوان مثال، اداره پست عمومی در بریتانیا تعدادی شرکت خصوصی را گرد هم آورد تا یک شرکت ملی واحد تشکیل دهند. در دهه های اخیر، این انحصارات دولتی از طریق خصوصی سازی شکسته یا فروخته شدند. در اکثر کشورها، مرکزی دارای یک تنظیم کننده است که به نظارت بر ارائه خدمات PSTN در آن کشور اختصاص دارد. وظایف آنها ممکن است به عنوان مثال اطمینان حاصل شود که مشتریان نهایی برای خدماتی که ممکن است انحصار وجود داشته باشد هزینه اضافی دریافت نکنند. این آژانس های نظارتی ممکن است قیمت هایی را که بین اپراتورها برای حمل ترافیک یکدیگر اعمال می شود، تنظیم کنند. معماری شبکه PSTN باید در طول سال ها برای پشتیبانی از تعداد فزاینده مشترکین، تماس ها، اتصال به کشورهای دیگر، شماره گیری مستقیم و غیره تکامل می یافت. مدل توسعه یافته توسط ایالات متحده و کانادا توسط سایر کشورها با سازگاری برای بازارهای محلی اتخاذ شد. مفهوم اصلی این بود که مبادلات تلفن سانترالی به صورت سلسله مراتبی مرتب شده اند، به طوری که اگر تماسی در یک خوشه محلی قابل رسیدگی نباشد، برای مسیریابی بعدی به یکی بالاتر منتقل می شود. این باعث کاهش تعداد خطوط اتصال مورد نیاز بین اپراتورها در فواصل طولانی شد و همچنین ترافیک محلی را جدا نگه داشت.

تلفن گوشی سانترال پاناسونیک

سانترال فناوری رادیویی را می توان در سراسر خانه از اجاق مایکروویو گرفته تا مانیتور کودک، اینترنت بی سیم و البته تلفن سانترال بی سیم پیدا کرد. اگرچه تلفن سانترال بیش از صد سال است که وجود داشته است، اما در سال 1965 اولین بار تلفن سانترال بی سیم توسط یک خواننده جاز به نام Teri Pall اختراع شد، که می تواند مزایای داشتن یک گوشی بی سیم را که به شما آزادی حرکت در اطراف خود را می دهد، ببیند. خانه تلفن سانترال بی سیم در ابتدا فقط می توانست در فرکانس های پایین کار کند، اما طولی نکشید که مدل هایی با فرکانس بالاتر در دسترس قرار گرفتند که می توانستند در مناطق بزرگ با کمترین تداخل ارسال کنند. به دنبال مجوز کمیسیون ارتباطات فدرال در سال 1994، محدوده تا 5.6 گیگاهرتز برای یک سرویس امنیتی بالا افزایش یافت. یک تلفن سانترال سیمی سنتی از آکوستیک برای ارسال سیگنال آنالوگ بین تماس گیرنده و گیرنده استفاده می کند. یک سوئیچ قلاب کاربر را به شبکه تلفن سانترال متصل می کند و صدا از طریق میکروفون و بلندگو تبدیل می شود. همچنین یک شماره گیر و زنگ برای شماره گیری و دریافت تماس وجود دارد و در تلفن سانترال های مدرن معمولاً با صفحه کلید و زنگ الکترونیکی جایگزین می شود. تفاوت با تلفن سانترال بی سیم این است که سیگنال ها با استفاده از رادیو برای رفع نیاز به سیم منتقل می شوند. سیگنال های تلفن سانترال بی سیم با استفاده از کریستال های کوارتز به امواج رادیویی با فرکانس تبدیل می شوند. سپس با استفاده از آنتن پخش می شود. تقویت شده با آمپلی فایر پایه و گوشی از فرکانس دو طرفه استفاده می کنند که کاربر را قادر می سازد همزمان صحبت کند و گوش دهد. علاوه بر این، هنگامی که تلفن سانترال زنگ می زند، سیگنالی به گوشی و همچنین پایه ارسال می کند تا اگر تلفن سانترال در قسمت دیگری از خانه باشد، همچنان شنیده می شود. هنگامی که صفحه کلید دوباره روی گوشی شماره گیری می شود، سیگنال ها به پایه ارسال می شوند تا اتصال برقرار شود و شماره صحیح وارد شود. جدا از این فناوری رادیویی، امروزه تلفن سانترال های بی سیم دارای ویژگی های کاربردی متعددی هستند که می توانید از بین آنها یکی را انتخاب کنید. شناسه تماس گیرنده، شماره گیری سریع، صفحه کلید روشن، انتخاب آهنگ زنگ، شمارنده پیام و کنترل صدای زنگ وجود دارد. برخی از مدل ها حتی یک حالت شب دارند که به طور خودکار صدای زنگ را در زمان های خاصی کاهش می دهد. چراغ نشانگر LED چشمک زن که به شما هشدار می دهد زمانی که خارج از محدوده هستید یا در شرف از دست دادن باتری هستید. همچنین می توانید پیامک ارسال کنید یا از یک سیم کارت خوان استفاده کنید که به شما امکان می دهد شماره های خود را به سرعت و به راحتی از تلفن سانترال همراه خود به تلفن سانترال بی سیم جدید خود منتقل کنید.