نمایندگی سانترال پاناسونیک

سانترال کسب و کارهای متوسط و حتی کوچک این روزها ساده بودن ارتباطات VoIP را به عنوان یک رسانه ارتباطی ترجیح می دهند. با راه اندازی سیستم های تلفن سانترال تجاری میزبانی شده، مواد گران قیمت در محل از بین رفته اند. در گذشته، شبکه های تلفن سانترال سوئیچ شده عمومی بر بسیاری از شرکت ها تسلط داشتند، اما اکنون VoIP برتری خود را نشان می دهد. با یک تلفن سانترال که هر سیستم موجود را کنترل می کرد، بسیاری از شرکت ها استفاده بین تلفن سانترال، دستگاه فکس و حتی اینترنت را مدیریت می کردند. حتی در نهایت منجر به سرمایه گذاری در خطوط تلفن سانترال اضافی با هزینه های اضافی می شود. علاوه بر این، داشتن یک PBX برای برقراری تماس های داخلی ضروری بود. این ابزار باید توسط بخش فناوری اطلاعات حفظ شود. همانطور که روسای شرکت گفته اند، Pop VoIP شامل راه حل های بسیاری از مشکلاتی است که مشاغل تحت مدیریت PSTN با آن مواجه می شوند و برای شرکتی که به یک شرکت تلفن سانترال قابل اعتماد، مقرون به صرفه و با قیمت مناسب نیاز دارد، بهترین است. این به دلیل توسعه دور از ذهن خود در تجارت VoIP شناخته شده است و بخشی از "بهترین صنعت دهه" -2000-2009- است که توسط IBISWorld، یک سایت معروف مطالعه بازار ابداع شده است. مدیر عامل Pop VoIP، Levi Halberstam، گفت که Pop VoIP بیشتر بر مشاغل و شرکت های کوچک متمرکز است. آنها به خوبی می دانند که این مشاغل و شرکت های کوچک به چه چیزهایی نیاز دارند و خدمات مخابراتی آنها به این نیازها پاسخ می دهد.

تلفن سانترال تحت شبکه

سانترال در سال 1914، در آغاز جنگ جهانی اول، به ازای هر تلفن سانترال فعال در ایالات متحده، 10 نفر وجود داشت. تا پایان جنگ جهانی دوم در سال 1945، به ازای هر تلفن سانترال کار پنج نفر وجود داشت. این فناوری در سال 1998 یک نقطه عطف کلیدی را پشت سر گذاشت، زمانی که در ایالات متحده یک تلفن سانترال برای هر مرد، زن و کودک وجود داشت. حدود سه چهارم این اعداد مربوط به تلفن سانترال های همراه بود، کمی بیش از 10 درصد مربوط به تلفن سانترال های ثابت قدیمی و بقیه مربوط به تلفن سانترال های دارای اینترنت بود. شاید امروز عجیب به نظر برسد، اما تا اوایل دهه 1980 بسیاری از مصرف کنندگان مجبور بودند تلفن سانترال های خود را از AT&T اجاره کنند. تا آن زمان، این شرکت بر بیشتر ایالات متحده انحصار داشت و در بسیاری از ایالت ها، AT&T فقط تلفن سانترال ها را به مشتریان اجاره می داد. در اوایل دهه 1980، هزینه اجاره 1.50 تا حدود 5 دلار در ماه بسته به نوع گوشی بود. این در سال 1983، زمانی که انحصار AT&T ایالات متحده بود، تغییر کرد. مصرف کنندگان در تمام نقاط کشور به طور ناگهانی این گزینه را پیدا کردند که گوشی خود را خریداری کنند. در آن زمان، قیمت ابتدایی ترین تلفن سانترال با شماره گیری چرخشی مشکی 19.95 دلار یا کمی بیش از 50 دلار به دلار امروزی بود. شیک ترین تلفن سانترال Trimline با دکمه های فشاری، به جای صفحه چرخشی حدود 55 دلار فروخته شد که امروز کمی کمتر از 150 دلار است. یکی از دلایلی که تلفن سانترال ها برای برقراری ارتباط بسیار ضروری شده اند این است که هزینه برقراری تماس مدام کاهش می یابد. برقراری تماس تلفن سانترالی ساحل به ساحل در یک قرن پیش بسیار گران بود. در سال 1915، یک تماس تلفن سانترالی سه دقیقه ای در طول روز از شهر نیویورک به سانفرانسیسکو 20.70 دلار هزینه داشت. با تعدیل تورم، این بدان معناست که تماس نسبتاً ناگهانی بیش از 500 دلار به پول امروزی هزینه دارد. در طول نیم قرن بعد، قیمت ها به شدت کاهش یافت، اگرچه هنوز نسبتاً گران بود. در سال 1968، همان مکالمه سه دقیقه ای 1.70 دلار - یا حدود 12 دلار امروز - هزینه داشت. به همین دلیل، زمانی که با زنی که همسرم شد قرار ملاقات می کردم، ما عمدتاً شب ها - زمانی که تماس های تلفن سانترالی ارزان تر بود - صحبت می کردیم تا کمی پول پس انداز کنیم.

نمایندگی سانترال پاناسونیک اراک

سانترال ولنتاین در خارج از شهر خندیده شد. در دهه 1880، تلفن سانترال ها در شهرهای سراسر ویسکانسین گسترش یافت. حملات اولیه به تلفن سانترال از نمونه گالپین و ولنتاین پیروی کردند. در مدیسون، این تازگی در سراسر تنگه گسترش یافت. پزشکان، وکلا، بانکداران، داروسازان و صاحبان فروشگاه، همگی به وسایل ارتباطی جدید علاقه مند بودند. مردان آینده نگر، بدون توجه به شغل، تلفن سانترال را نیز به دست آوردند. خطوط مشترک به مردان برجسته یک جامعه اجازه می داد تا اطلاعات را به اشتراک بگذارند و فضاهای عمومی مجازی ایجاد کنند. چارلز اچ. هاسکینز تلفن سانترال را در سال 1879 به میلواکی آورد. تابلوی برق دست ساز او به شرکت هاسکینز تبدیل شد. هاسکینز نماینده شرکت بل در ویسکانسین بود. شرکت او به شرکت تلفن سانترال ویسکانسین تبدیل شد و مبادلات محلی را در سراسر ایالت ایجاد کرد. از آنجایی که شهرهای بزرگتر فرصت های بیشتری برای گسترش فراهم کردند، بل خدمات خود را در مناطق پرجمعیت ارتقا داد. شهرهای کوچک و مناطق روستایی خدماتی نداشتند. در سال 1893 اختراعات متعلق به بل منقضی شدند. مانند خود تلفن سانترال های پانزده سال قبل، شرکت های کوچک و مستقل تلفن سانترال در سراسر ایالت پراکنده شدند. برخی از شرکت ها به صورت تعاونی شروع به کار کردند. سایرین گنجانده شدند. مردان برجسته جامعه از پیشگامان تلفن سانترال تا دارندگان سهام تلفن سانترال در حال توسعه هستند. برخی از شرکت های مستقل این سرمایه گذاری را راهی برای شبکه سازی و پیشبرد روابط درون جامعه می دانستند، بدون توجه به سود و منافع مالی. شرکت تلفن سانترال ویسکانسین و مادرش بل به شدت با شرکت های کوچک رقابت می کردند، شرکت هایی که بین خودشان نیز جنگیدند. مشترکین خدمات یک شرکت نمی توانند با مشترکین شرکت دیگر صحبت کنند، مگر اینکه خط دیگری بخواهند. مشترکان مستقل نمی توانستند از طریق تلفن سانترال خود از راه دور تماس برقرار کنند، زیرا بل مالک تمام خطوط عوارضی بود.