نصب تلفن سانترال پاناسونیک

سانترال همچنین، در صورت نیاز به برقراری تماس های بین المللی یا از راه دور که امری کاملاً پرهزینه است، سیستم تلفن سانترال دارای قابلیت VOIP و اتصال به اینترنت است. اینها برخی از رایج ترین عملکردهایی هستند که با سیستم های مدرن ارائه می شوند. سیستم های رایانه ای اغلب انجام تمام این عملکردها، مدیریت تماس ها و حفظ کنترل هزینه ها را برای گردانندگان آسان می کنند. این سیستم ها با ویژگی هایی مانند کنفرانس ویدیویی، تماس رایگان از طریق خدمات VOIP تلفن سانترال همراه و طیف وسیعی از خدمات و ویژگی های دیگر، کنترل کامل بر عملیات تماس را ارائه می دهند. بنابراین دیگر نگران استفاده ناخواسته کارمندان از این تسهیلات و آویزان کردن تلفن سانترال های بی رویه هزینه های قبض تلفن سانترال از یک سو و عدم توجه به کار خود از سوی دیگر نباشید. برخی از مشاغل مدرن بر روی تلفن سانترال متمرکز هستند. چه تماس از راه دور، چه BPO یا عملیات مرکز تماس شرکت ها، مهم است که این کارها به روشی مقرون به صرفه و حرفه ای انجام شود. بنابراین، از عملکرد VOIP برای به دست آوردن حداکثر سود استفاده می شود. تمام سیستم های تلفن سانترالی که قرار است در سازمان ها مورد استفاده قرار گیرند دارای این ویژگی ها هستند. هنگام انتخاب مدل مناسب سیستم تلفن سانترال، مهم است که نیاز خود را در نظر بگیرید زیرا تعدادی مدل محصول در بازار موجود است. هر دو مدل جدید و کارکرده قابل استفاده هستند. مدل های استفاده شده برای مدرن سازی بدون تأثیر بر عملکرد، بازسازی شده اند. حتی بازار سیستم های تلفن سانترال مستعمل نیز پر از گزینه است. شرکت ها از فرصت های ارائه شده توسط آنها استفاده می کنند.

تلفن سانترال دو خط

سانترال تلفن سانترال پرنسس توسط سیستم بل در سال 1959 معرفی شد. این تلفن سانترال جمع و جور بود که برای استفاده راحت در اتاق خواب طراحی شده بود و دارای یک صفحه روشن برای استفاده به عنوان چراغ شب بود. رابرت کارل لتین، کارمند AT&T. پرنسس در ابتدا توسط طراح صنعتی مشهور هنری دریفوس طراحی شد و مدل های قبلی وسترن الکتریک را با مهندسین آزمایشگاه بل طراحی کرد. بازطراحی های بعدی شامل دونالد جنارو از شرکت طراحی Dreyfuss شد. جنارو قاب را دوباره طراحی کرد تا بتوان راحت تر آن را برداشت. تبلیغات معاصر نشان می دهد که این تلفن سانترال برای زنان به بازار عرضه شده است، از این رو نام مدل زنانه آن است. این مدل در طیف گسترده ای از رنگ ها، از جمله صورتی، قرمز، زرد، سبز خزه ای، مشکی، سفید، بژ، عاجی، آبی روشن، فیروزه ای و خاکستری موجود بود. این تلفن سانترال در کارخانه وسترن الکتریک ایندیاناپولیس و بعداً کارخانه شروپورت ورکز، که محل تولید تلفن سانترال های سری 500 و 2500 نیز بود، تولید شد. تلفن سانترال تریم لاین اغلب با پرنسس اشتباه گرفته می شود زیرا شماره گیری تریم لاین روشن می شود، حتی اگر شماره گیری تریم لاین در گوشی باشد. شاهزاده خانم به یک ترانسفورماتور الکتریکی خارجی نیاز داشت تا صفحه روشن را روشن کند. صفحه در مرکز روی پایه تلفن سانترال نصب شده بود. زمانی که وسترن الکتریک تولید خود را آغاز کرد، هنوز زنگی به اندازه کافی کوچک برای قرار دادن داخل کیس نداشتند. این گوشی بدون رینگر معرفی شد، اما می توان یک جعبه زنگ خارجی به آن اضافه کرد. نسخه های اولیه پرنسس، آنهایی که دارای زنگ زنگ نیستند، دارای شماره مدل 701B بودند. مشتریان شکایت داشتند که گوشی به قدری سبک است که هنگام شماره گیری روی سطوح می لغزد، بنابراین یک وزنه سرب اختیاری برای پر کردن فضای در نظر گرفته شده برای رینگر اضافه شد. مدل های بعدی شامل رینگر M1A بودند. نسخه چرخشی شماره گیر با رینگر با نام 702B شناخته می شد، در حالی که نوع سیم مدولار آن 702BM بود. مدل 711B دارای یک سوئیچ کشویی یا دکمه فشاری بود.

سانترال ویپ پاناسونیک

سانترال مکان های سیستم بل در منطقه بوستون و فونیکس. در سال 1966، جورج سویگرت یک درخواست ثبت اختراع برای "دستگاه ارتباطات بی سیم دوبلکس کامل" ارائه کرد. او جایزه آمریکا را دریافت کردسوئیگرت، یک اپراتور رادیویی در جنگ جهانی دوم مستقر در جزایر گوادالکانال و بوگینویل اقیانوس آرام جنوبی، مفهوم کامل دوبلکس را برای پرسنل آموزش ندیده توسعه داد تا ارتباطات میدان نبرد را برای فرماندهان ارشد بهبود بخشد. سویگرت یکی از حامیان فعال اتصال مستقیم لوازم الکترونیکی مصرفی به خطوط تلفن سانترال متعلق به AT&T در اواخر دهه 1960 بود. شرکت های تلفن سانترال در آن زمان اجازه نمی دادند تجهیزات شخص ثالث به خطوط آنها متصل شود. اکثر تلفن سانترال ها توسط وسترن الکتریک ساخته شده و توسط AT&T به مشتری اجاره داده شده است. کوپلر Carterfone، یک دستگاه خام برای اتصال رادیوی دو طرفه به تلفن سانترال، منجر به لغو ممنوعیت کمیسیون ارتباطات فدرال در مورد اتصال مستقیم تجهیزات مصرف کننده به خطوط تلفن سانترال (معروف به تصمیم برجسته Carterfone) در 26 ژوئن 1968 شد. تلفن سانترال های بی سیم اصلی، مانند Carterfone، به صورت صوتی (نه الکتریکی) به شبکه تلفن سانترال عمومی متصل بودند. در سال 1977، داگلاس جی. تالی و ال دوان گرگوری امتیاز 4,039,760 ایالات متحده را برای پیوند ارتباط صوتی دوطرفه شامل کنترل های ارائه شده بین یک ایستگاه پایه متصل مستقیم به خط تلفن سانترال یک مرکز تلفن سانترال و یک واحد سیار متشکل از یک دستگاه تلفن سانترال بی سیم کوچک و فشرده شامل فرستنده و گیرنده دریافت کردند. و مدارهای کنترلی که توسط یک بسته باتری قابل شارژ تغذیه می شوند. یک آهنگ منطقی منفرد برای تمام کنترل های منطقی برای سیگنال های زنگ، سیگنال های روی قلاب و خارج از قلاب و پالس های شماره گیری ارسال و شناسایی می شود. در ایالات متحده، هفت باند فرکانسی توسط کمیسیون ارتباطات فدرال برای استفاده هایی از جمله تلفن سانترال های بی سیم اختصاص داده شده است.