نصب دستگاه سانترال

سانترال پدر بل، الکساندر ملویل بل، تولید گفتار را مطالعه کرده بود و راهی برای رونویسی تمام عناصر گفتار انسان در سیستمی به نام گفتار قابل مشاهده ابداع کرده بود. مثال را در شکل 1 ببینید.). ملویل (که دوست جورج برنارد شاو و الگوی پروفسور الک در کارهایش بود. بل با گذاشتن چنگال های تنظیم در دهان و صحبت کردن، گام های صدادار را تشخیص داد. او شروع به ارسال جریان های الکتریکی از طریق چنگال های تنظیم برای انتقال صداها از طریق سیم کرد، که بعدها متوجه شد هلمهولتز پیش بینی کرده بود. در زمستان 1872-1873، بل پس از مهاجرت به بوستون، استاد فن بیان در دانشگاه بوستون شد. او به تحقیقات در زمینه آوایی ادامه داد و آزمایشات الکتریکی را که در باث و لندن برای بهبود تلگراف آغاز کرده بود، از سر گرفت. بل بر اساس آزمایش های صداگیر چنگال تنظیم هلمهولتز، آن را تکرار و بزرگ تر کرد (شکل 3 را ببینید). این آزمایش ها شامل عبور جریان الکتریکی از طریق یک چنگال تنظیم متصل به سیمی بود که با ارتعاش چنگال در مایع فرو می رفت. سپس صدای چنگال در چنگال دیگری که به مدار متصل شده بود، تکرار شد. این آزمایش ها با یک سیم ارتعاشی که مایعی را لمس می کرد، فرستنده مایع تلفن سانترال بل را در مارس 1876 سه سال بعد پیش بینی کرد. در ابتدا، بل در تلاش بود تا یک تلگراف بسازد که بتواند چندین پیام را به طور همزمان از طریق یک سیم ارسال کند. بیشتر این آزمایش های اولیه شامل «فرستنده های مایع» بر اساس مدل هلمهولتز بود. در 9 نوامبر 1874، دوست و همسایه بل، پی دی ریچاردز، به درخواست بل، نامه ای به مخترع نوشت که در آن آزمایش ها و انتقال پیام های تلگرافی روی سیم ها با استفاده از یک فرستنده مایع پر از جیوه را توصیف می کرد. جزئیات این نقاشی (شکل 4b) آزمایشات اوایل سال 1873 یک فرستنده مایع پر از جیوه را روی میز نشان می دهد.

سانترال کارا

سانترال یک تلفن سانترال دو خطی بود که در خط اول حذف شد. نسخه لمسی 1702B با نام 1702B شناخته می شد و زمانی که صفحه کلید دوازده دکمه ای معرفی شد، این گوشی با نام 2702B مشخص شد. نسخه ماژولار سیم این 2702BM بود. چندین نوع دیگر وجود داشت. اندازه داخلی پرنسس در همان سال کاهش یافت و به یک زنگ کوچک و آرام اجازه داد تا در سمت چپ صفحه لمسی قرار گیرد. در اواسط دهه 1970، AT&T کانکتورهای مدولار را برای سیم خط و سیم های گوشی معرفی کرد که به جک استاندارد تلفن سانترال خانگی RJ11 نیاز داشت. اکثر مشتریانی که تلفن سانترال های پرنسس داشتند به جک های مدولار تبدیل شدند. در سال 1983، AT&T خود را برای واگذاری سیستم بل آماده می کرد. شرکت American Bell، یک شرکت تابعه فروش مجزای Western Electric و Bell Operating Companies را راه اندازی کرد. AT&T یک شماره گیری غیر روشن با کلیدهای سفید را برای فروش در فروشگاه های مرکز تلفن سانترال معرفی کرد. این مجموعه ها برای فروش مصرف کننده در پایین علامت CS داشتند. رنگ های پس از واگذاری که پس از سال 1984 اضافه شد شامل هلویی، خاکستری تیره، آبی تخته ای و سبز کمئو (روشن) بود. در سال 1993، پرنسس به طور گسترده ای طراحی شد. اگرچه این دستگاه همان گوشی و ردپای بیضی شکلی را که از زمان معرفی خود داشت، حفظ کرد، اما اکنون از یک شماره گیری جدید استفاده می کند. این شماره گیر همچنان به یک ترانسفورماتور خارجی برای استفاده در نور شب نیاز داشت. کنترل صدای گوشی به صفحه شماره گیری اضافه شد. کارت شماره تلفن سانترال از زیر صفحه شماره گیری به محل پایه فرستنده منتقل شد. در سال 1994، AT&T به تولید تلفن سانترال پرنسس پایان داد. به اجاره مدل Signature Princess ادامه می دهد. پرنسس به دلیل حذف از تولید و طراحی جذابش به یک گوشی کلکسیونی تبدیل شده است. تلفن سانترال های پرنسسی در رنگ های صورتی، فیروزه ای و مشکی از کمیاب ترین رنگ ها و با ارزش ترین گوشی ها هستند.