فروش سانترال پاناسونیک تهران

سانترال بل سرانجام در 10 مارس مدل تلفن سانترال خود را به کار گرفت، زمانی که بل و دستیارش توماس ای. اگر شباهتی بین نقاشی های گری و بل به نظر می رسد، این احتمال نیز وجود دارد که گری ممکن است از آزمایش های بل اطلاع داشته باشد. جامعه مخترعان برق در آن زمان کوچک بود و شایعات به سرعت گسترش یافت. در آن زمان، اخطار گری هنوز محرمانه بود، با این حال گری قبلاً جزئیات طراحی تلفن سانترال مایع خود را در اواخر ژوئن 1876 در نمایشگاه Centennial در فیلادلفیا به بل گفته بود. در سال 1879، بل تحت سوگند شهادت داد که "به شیوه ای کلی" در مورد اخطار گری با زناس فیسک ویلبر، بازرس ثبت اختراع صحبت کرده است. با این حال، زمانی که بازرسان پتنت تداخل های احتمالی بین برنامه های کاربردی را بررسی می کردند، برای آنها غیرعادی نبود که از مخترعین در محل های تداخل احتمالی سؤال بپرسند، چیزی که بل ادعا کرد اتفاق افتاده است. ویلبر در سوگندنامه ای از 8 آوریل 1886 اعتراف کرد که یک الکلی است که به دوست دیرینه خود و همراه ارتش جنگ داخلی، مارسلوس بیلی، وکیل بل، بدهکار است. ویلبر می گوید که پس از صدور تعلیق در مورد درخواست ثبت اختراع بل، بیلی برای بازدید آمد. با نقض قوانین اداره ثبت اختراع، او به بیلی در مورد اخطار گری گفت و به مافوق خود گفت که ابتدا درخواست ثبت اختراع بل رسیده است. او می گوید بل ساعت 2 بعدازظهر برگشت تا یک اسکناس صد دلاری به او بدهد. سوگندنامه های دیگر ویلبر این جزئیات را حذف می کند. فقط سوگندنامه 21 اکتبر 1885 او مستقیماً با این داستان در تناقض است و ویلبر ادعا می کند که "به درخواست شرکت بل توسط آقای سوان، مشاور آن داده شد" و او "فریب خورده تا آن را امضا کند" در حالی که مست و افسرده بود. با این حال، سوگندنامه ویلبر در 8 آوریل 1886 نیز قبل از توماس دبلیو سوان سوگند خورده و امضا شده است. این سوگندنامه های متناقض ویلبر را بی اعتبار کرد. علاوه بر این، سوگندنامه 8 آوریل امضا شده توسط ویلبر توسط وکلای شرکت تلفن سانترال Pan-Electric که در آن زمان توسط Bell Telephone به دلیل نقض حق ثبت اختراع شکایت کرده بود، برای او تنظیم شده بود. علاوه بر این، شرکت پان الکتریک توسط ایالات متحده مورد بررسی قرار گرفت

سانترال کم ظرفیت پاناسونیک

سانترال تنها در چند سال، سیستم های تلفن سانترال تجاری دستخوش تغییرات عظیمی شدند و در واقع راه طولانی را پس از استفاده گسترده توسط شرکت ها و سازمان ها در چند سال پیش طی کردند. کسب وکارهای کوچک قبلاً فقط 1 یا 2 خط تلفن سانترال را در دفاتر خود تحمل می کردند - امروز دیگر اینطور نیست. سیستم های تلفن سانترال تجاری مقرون به صرفه اکنون بیش از هر زمان دیگری گسترده تر شده اند و تقریباً همه انواع کسب وکار راه حل های ارتباطی خاص خود را برای تکمیل ساختار سازمانی خود دارند. حتی برخی از آنها دارای سیستم های تبادل شعبه خصوصی (PBX) هستند که به دلیل هزینه بالای نصب و نگهداری در انحصار مشاغل بزرگ بود. این سیستم های تلفن سانترال تجاری جدید پیچیده هستند، اما به اندازه کافی مقرون به صرفه هستند تا حتی شرکت های کوچک بتوانند از آنها استفاده کنند و از فرصت های تجاری بیشتر استفاده کنند. در واقع، این غیرمعمول نیست که یک سیستم تلفن سانترال تجاری به بهبود تصویر یک شرکت کوچک کمک کند، و به لطف مجموعه ای از ویژگی های چشمگیر، آن را مانند یک شرکت بزرگ جلوه دهد. اینها شامل پست صوتی، تماس سه طرفه، شکار تماس، مسیریابی تماس و کنفرانس از راه دور هستند که چند سال پیش برای SME ها بسیار گران بودند و ده ها هزار دلار هزینه داشتند. سیستم های تلفن سانترال تجاری مبتنی بر VoIP این روزها عمدتاً مورد استفاده قرار می گیرند. طیف گسترده ای از سیستم ها در دسترس همه انواع سازمان ها هستند که هر یک نوع متفاوتی از راه حل را ارائه می دهند که ممکن است برای مسائل یا نیازهای خاص مناسب باشد. با این حال، در پایان روز، همه این سیستم ها راه حل اساسی یکسانی برای گرفتن و برقراری تماس و مدیریت موثر آنها را ارائه می دهند. همه این سیستم های VoIP همچنین پایه مناسبی را برای گسترش از طریق افزونه های VoIP فراهم می کنند. این افزونه ها شما را قادر می سازد تا بخش های مختلف شرکت خود را به هم متصل کنید. حتی اگر این افزونه ها وجود نداشته باشند، مشتریان یا مشتریان شما در مورد آن چیزی نمی دانند - تنها چیزی که به آن اهمیت می دهد راحتی داشتن شماره های بیشتر برای انتخاب است. هر کارمند حتی می تواند یک پسوند منحصر به فرد داشته باشد. این به ویژه برای مشاغلی که دارای نمایندگی های فروش، نمایندگان خدمات مشتری، پرسنل منابع انسانی و نمایندگان پشتیبانی فنی هستند، ایده آل است. این سازمان مجازی باعث می شود کسب و کار شما سازمان یافته و کارآمد به نظر برسد، حتی اگر هنوز یک استارت آپ جوان باشد.

تلفن نمایندگی سانترال

سانترال از دهه 1960، یک PBX شبیه سازی شده، معروف به Centrex، ویژگی های مشابهی را از مرکز تلفن سانترال مرکزی ارائه می کرد. تفاوت یک PBX با یک سیستم تلفن سانترال کلیدی (KTS) در این است که کاربران یک سیستم کلیدی به صورت دستی خطوط خروجی خود را روی دستگاه های تلفن سانترال مخصوصی که دکمه های مربوط به این منظور را کنترل می کنند، انتخاب می کنند، در حالی که سانترال ها خط خروجی را به طور خودکار انتخاب می کنند. دستگاه های تلفن سانترال متصل به سانترال معمولاً کلیدهای ویژه ای برای کنترل خطوط دفتر مرکزی ندارند، اما غیر معمول نیست که سیستم های کلیدی به یک PBX برای گسترش خدمات آن متصل شوند. یک PBX، برخلاف یک سیستم کلیدی، از یک طرح شماره گذاری سازمانی برای ایستگاه های خود استفاده می کند. به علاوه، یک پلان شماره گیری تعیین می کند که آیا هنگام شماره گیری برای دسترسی به صندوق پستی مرکزی، توالی های رقمی اضافی باید پیشوند شوند یا خیر. سیستم های مدرن تحلیل اعداد به کاربران اجازه می دهند شماره گیری داخلی داشته باشند. شماره تلفن سانترال های خارجی بدون کد خاص برای تشخیص مقصد مورد نظر. اصطلاح PBX زمانی به وجود آمد که اپراتورهای تابلو برق تابلوهای شرکت را به صورت دستی با استفاده از مدارهای سیمی مدیریت می کردند. همانطور که سوئیچ های الکترومکانیکی خودکار و بعداً سیستم های سوئیچینگ الکترونیکی به تدریج جایگزین سیستم های دستی شدند، اصطلاحات تعویض انشعاب اتوماتیک خصوصی (PABX) و مبادله انشعاب دستی خصوصی (PMBX) آنها را متمایز کرد. سیستم های دیجیتال حالت جامد گاهی اوقات به عنوان مبادلات الکترونیکی خصوصی خودکار (EPABX) شناخته می شوند. سانترال تا حد زیادی شناخته شده ترین است. این اختصار اکنون برای همه انواع سیستم های سوئیچینگ تلفن سانترال داخلی پیچیده اعمال می شود. دو پیشرفت مهم در طول دهه 1990 منجر به انواع جدیدی از سیستم های PBX شد. یکی رشد گسترده شبکه های داده بود. افزایش درک عمومی از سوئیچینگ بسته. شرکت ها به شبکه های سوئیچ بسته برای داده ها نیاز داشتند، بنابراین استفاده از آن ها برای تماس های تلفن سانترالی وسوسه کننده بود، و در دسترس بودن اینترنت به عنوان یک سیستم تحویل جهانی، ارتباطات سوئیچ بسته را جذاب تر کرد.

سانترال 3 به 8 پاناسونیک

سانترال سوئیچینگ، بین دستگاه های تلفن سانترال و بین صندوق عقب، در صورت لزوم. سیگنالینگ، بین دستگاه های تلفن سانترال و دفاتر مرکزی و همچنین بین دفاتر مرکزی در صورت نیاز. انتقال، بین دفتر سوئیچ مرکزی و تلفن سانترال مشترکین و همچنین بین دفاتر مرکزی. هر یک از این اجزای اصلی یک سیستم تلفن سانترال به نوبه خود در این بخش مورد بحث قرار می گیرد. از همان روزهای اولیه استفاده از تلفن سانترال، مشاهده شد که اتصال ابزارهای مختلف تلفن سانترال با راه اندازی سیم ها از هر ابزار به نقطه سوئیچ مرکزی یا مرکز تلفن سانترال، عملی تر از اجرای سیم ها بین همه ابزارها بود. در سال 1878 اولین مرکز تلفن سانترال در نیوهون، کانکتیکات نصب شد که به 21 مشتری اجازه می داد با استفاده از یک تابلوی مرکزی دستی با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. تابلوی دستی به سرعت از 21 خط به صدها خط افزایش یافت. هر خط بر روی تابلو برق در یک سوکت (به نام جک) خاتمه می یافت و تعدادی مدار کوتاه و انعطاف پذیر (به نام سیم) با یک دوشاخه در دو سر هر سیم نیز ارائه شد. بنابراین می توان دو خط را با قرار دادن دو سر یک بند ناف در جک های مناسب به هم متصل کرد. ایده سوئیچینگ خودکار در اوایل سال 1879 ظاهر شد و اولین سوئیچ تمام اتوماتیک برای دستیابی به موفقیت تجاری در سال 1889 توسط Almon B اختراع شد. استروگر، صاحب یک شرکت تجاری در کانزاس سیتی، میسوری. سوئیچ استروگر اساساً از دو بخش تشکیل شده بود: آرایه ای از 100 پایانه، به نام بانک، که به ارتفاع 10 ردیف و عرض 10 ستون در یک قوس استوانه ای چیده شده بودند. و یک کلید متحرک به نام برس که توسط یک مکانیسم جغجغه ای در سیلندر بالا و پایین می رفت و توسط مکانیزم دیگری به دور قوس می چرخید تا بتوان آن را به موقعیت هر یک از 100 پایانه رساند. عمل جغجغه بر روی قلم مو به اختراع استروگر نام رایج سوئیچ گام به گام را داد. حرکت گام به طور مستقیم توسط پالس های دستگاه تلفن سانترال کنترل می شد. در سیستم های اصلی، تماس گیرنده با فشار دادن سریع کلید دکمه ای روی دستگاه، پالس ها را تولید می کرد. بعدها، در سال 1896، همکاران استروگر یک صفحه چرخشی برای تولید پالس های لازم ابداع کردند.