قیمت دستگاه سانترال tes824

سانترال در بیشتر موارد، عملکرد حلقه محلی ارائه شده به مشتری برای اتصال به تجهیزات تلفن سانترال، عملاً بدون تغییر است و با تلفن سانترال های شماره گیری پالسی سازگار است. با توجه به در دسترس بودن گسترده خدمات تلفن سانترال سنتی، انواع جدیدی از وسایل ارتباطی، مانند مودم و دستگاه فکس، در ابتدا برای استفاده از تلفن سانترال آنالوگ سنتی برای انتقال اطلاعات دیجیتال طراحی شدند. اگرچه POTS ویژگی های محدود، پهنای باند کم و بدون قابلیت های تلفن سانترال همراه را ارائه می کند، اما قابلیت اطمینان بیشتری نسبت به سایر سیستم های تلفن سانترال (تلفن سانترال همراه، VoIP و غیره) ارائه می کند. بسیاری از ارائه دهندگان خدمات تلفن سانترال تلاش می کنند تا در بیش از 99.999٪ مواقعی که تلفن سانترال از قلاب خارج می شود، در دسترس بودن زنگ شماره گیری باشد. این معیاری است که اغلب در مقایسه های بازاریابی و مهندسی سیستم به آن اشاره می شود که استاندارد قابلیت اطمینان «پنج نه» نامیده می شود. این معادل داشتن یک زنگ شماره گیری برای همه به جز حدود پنج دقیقه در سال است. با این حال، POTS به اتصال سیمی از هر خانواده به شرکت تلفن سانترال بستگی دارد. بسیاری از توسعه های مسکن جدید ارائه می شوند که چنین ارتباطی ندارند، بنابراین این خانه ها به یک اتصال VOIP بدون سیم سخت به شرکت تلفن سانترال وابسته هستند. بنابراین آنها به خدمات اینترنت خانگی وابسته هستند که ممکن است به دلایل مختلفی با شکست مواجه شود. امروزه این فیبرهای شیشه ای نوری جایگزین شده اند. نور با زاویه ای بزرگ به یک سر کابل شیشه ای یا پلاستیکی فرستاده می شود تا نتواند از کابل به هوای اطراف عبور کند. پیام توسط پالس های نور ارسال می شود و کارآمدتر و قابل اعتمادتر است. با این حال، از آنجایی که فیبر نمی تواند نیرو را انتقال دهد، به جای شرکت تلفن سانترال، برق باید توسط مصرف کننده تامین شود. این امر مشتریان را در برابر قطعی تلفن سانترال در طول قطعی طولانی مدت برق آسیب پذیر می کند. ارائه دهندگان خدمات تلفن سانترال VOIP معمولاً دارای باتری پشتیبان در مودم شرکت کابل تلفن سانترال یا در مورد فیبر به خانه یک باتری پشتیبان در نزدیکی جعبه مبدل فیبر به برق هستند. این باتری ها بسته به ظرفیت باتری بین 8 تا 12 ساعت خدمات تلفن سانترالی ارائه می دهند. سلامت باتری علاوه بر اینکه یک سیگنال زنده از شرکت کابل هنوز در هنگام قطع برق دریافت می شود. کول، اریک (2008). تلکام 101. موسسه آموزشی تراکام.

سانترال پاناسونیک مدل kx-tda100d

سانترال یکی از رویکردهای FM آنالوگ، که توسط موتورولا در سال 1991 پیشنهاد شد، با نام AMPS باند باریک یا NAMPS شناخته شد. در سیستم های NAMPS هر کانال صوتی 30 کیلوهرتزی موجود به سه کانال 10 کیلوهرتزی تقسیم شد. بنابراین، به جای 832 کانال موجود در سیستم های AMPS، سیستم NAMPS 2496 کانال را ارائه کرد. رویکرد دوم که توسط کمیته ای از انجمن صنعت ارتباطات (TIA) در سال 1988 ایجاد شد، مدولاسیون دیجیتال و فشرده سازی صدای دیجیتال را در ارتباط با روش دسترسی چندگانه تقسیم زمانی (TDMA) به کار گرفت. این همچنین اجازه سه کانال صوتی جدید را به جای یک کانال AMPS داد. سرانجام، در سال 1994 رویکرد سومی ظاهر شد که در ابتدا توسط شرکت کوالکام توسعه یافت، اما به عنوان یک استاندارد توسط TIA نیز پذیرفته شد. این رویکرد سوم از شکلی از دسترسی چندگانه طیف گسترده به نام دسترسی چندگانه تقسیم کد (CDMA) استفاده کرد - تکنیکی که مانند رویکرد اصلی TIA، فشرده سازی صدای دیجیتال را با مدولاسیون دیجیتال ترکیب می کرد. سیستم CDMA 10 تا 20 برابر ظرفیت تکنیک های سلولی AMPS موجود را ارائه می دهد. همه این سیستم های سلولی با ظرفیت بهبودیافته در نهایت در ایالات متحده مستقر شدند، اما از آنجایی که با یکدیگر ناسازگار بودند، به جای جایگزینی استاندارد قدیمی تر AMPS، از آنها پشتیبانی کردند. اگرچه AMPS اولین سیستم سلولی بود که توسعه داده شد، یک سیستم ژاپنی اولین سیستم سلولی بود که در سال 1979 به کار گرفته شد. سیستم های دیگری که قبل از AMPS در حال کار بودند شامل سیستم تلفن سانترال همراه شمال اروپا (NMT) است که در سال 1981 در دانمارک، فنلاند مستقر شد. نروژ و سوئد و سیستم ارتباطی دسترسی کامل (TACS) که در سال 1983 در بریتانیا مستقر شد. تعدادی دیگر از سیستم های سلولی توسعه یافتند. در سالهای بعد در بسیاری از کشورهای دیگر مستقر شد. همه آنها با یکدیگر ناسازگار بودند. در سال 1988، گروهی از نهادهای دولتی تلفن سانترال عمومی در جامعه اروپا، سیستم جهانی دیجیتالی برای ارتباطات سیار را اعلام کردند که به آن GSM گفته می شود، اولین سیستمی از این دست که به هر کاربر تلفن سانترال همراه در یک کشور اروپایی اجازه می دهد در یک کشور اروپایی دیگر کار کند. همان تجهیزات

سانترال پاناسونیک 6 به 16

سانترال کلید متقاطع شبکه ای متشکل از پنج میله انتخاب افقی و 20 میله نگهدارنده عمودی بود. خطوط ورودی به میله های نگهدارنده متصل شدند. خطوط خروجی به نوارهای انتخابی پنج میله انتخابی را می توان به سمت بالا یا پایین چرخاند تا با میله های نگهدارنده ارتباط برقرار کند، بنابراین به طور مؤثری 10 ردیف افقی برای سوئیچ فراهم می کند. با حرکت مناسب نگهدارنده و میله های انتخاب، هر ستونی را می توان به هر ردیفی متصل کرد و تا 10 اتصال همزمان توسط سوئیچ ایجاد شد. اولین سیستم کراس بار توسط Televerket، شرکت تلفن سانترال دولتی سوئد، در سال 1919 نشان داده شد. با این حال، اولین سیستم موفق تجاری، سیستم کراس بار شماره 1 AT&T بود که برای اولین بار در بروکلین، نیویورک، در سال 1938 نصب شد. نسخه های بهبود یافته از سیستم شماره 1 کراس بار پیروی می کردند که قابل توجه ترین آنها سیستم شماره 5 است. اولین بار در سال 1948 به کار گرفته شد، سیستم شماره 5 متقاطع به موتور کار سیستم بل تبدیل شد. تا سال 1978 بیشترین تعداد خطوط نصب شده در سراسر جهان را به خود اختصاص داد. در ابتدا برای ارائه 27000 خط طراحی شده بود، اما بعداً به 35000 مدار صوتی ارتقا یافت. بازنگری های بیشتر در سیستم های AT&T تا سال 1974 ادامه یافت و تا آن زمان سیستم های سوئیچینگ جدید از فناوری الکترومکانیکی به فناوری الکترونیکی تغییر یافتند.

سانترال چاپ

سانترال به غیر از ارائه ویژگی های پیشرفته (مانند پست صوتی)، این سیستم همچنین می تواند از یک دروازه VoIP برای اتصال به خطوط PSTN سنتی استفاده کند. این به کاربر این امکان را می داد که با همان اپراتور ادامه دهد. با گذشت زمان، بهبود در رابط کاربری و کیفیت تماس، همراه با مزایای هزینه، بر محبوبیت IP-PBX در بین مشاغل کوچک افزود. علاوه بر این عملکردهای اساسی، سانترال ها بسیاری از ویژگی ها و قابلیت های تماس دیگر را نیز ارائه می دهند که سازندگان مختلف ویژگی های متفاوتی را در تلاش برای متمایز ساختن محصولات خود ارائه می دهند. Follow-me، همچنین به عنوان Find-me شناخته می شود: مسیریابی تماس های دریافتی را تعیین می کند. صرافی با لیستی از اعداد برای یک شخص پیکربندی شده است. هنگامی که تماسی برای آن شخص دریافت می شود، صرافی آن را به نوبه خود به هر شماره در لیست هدایت می کند تا زمانی که به تماس پاسخ داده شود یا لیست تمام شود (در این مرحله تماس ممکن است به یک سیستم پست صوتی هدایت شود). اتصال محلی: یکی دیگر از ویژگی های مفید یک سانترال میزبان، امکان داشتن شماره محلی در شهرهایی است که شما به طور فیزیکی در آنها حضور ندارید. این سرویس اساسا به شما امکان می دهد یک دفتر مجازی در هر نقطه از جهان ایجاد کنید. DECT - استانداردی برای اتصال تلفن سانترال های بی سیم. پروتکل اینترنت - به عنوان مثال، H.323 و SIP. POTS (سرویس تلفن سانترال قدیمی ساده) - رابط مشترک دو سیمه که در اکثر خانه ها استفاده می شود. این ارزان و مؤثر است و تقریباً از هر تلفن سانترال استانداردی به عنوان افزونه استفاده می شود. تنها می توان مجموعه های سازنده را به PBX خود متصل کرد، اما مزیت آن، نمایش اطلاعات بیشتر و/یا دکمه های عملکرد خاص است. DPNSS - برای اتصال PBX به خطوط ترانک. استاندارد شده توسط British Telecom، این معمولاً روی مدارهای فیزیکی E1 (E-carrier) اجرا می شود. پروتکل اینترنت - H.323 و پروتکل شروع جلسه (SIP) راه حل های مبتنی بر IP برای جلسات چند رسانه ای هستند. رابط نرخ اولیه (ISDN) - از طریق T1 (23 کانال حامل و 1 کانال سیگنالینگ) یا حامل های E1 ارائه می شود. پروتکل های اختصاصی - اگر تجهیزات چندین سازنده در محل موجود باشد، استفاده از پروتکل استاندارد مورد نیاز است. QSIG - برای اتصال سانترال ها به یکدیگر، معمولاً روی مدارهای فیزیکی T1 (T-carrier) یا E1 (E-carrier) اجرا می شود. پروتکل اینترنت - پروتکل های H.323، SIP، MGCP و Inter-Asterisk eXchange از طریق IP کار می کنند و توسط برخی از ارائه دهندگان شبکه پشتیبانی می شوند.