سانترال سیسکو

سانترال در دهه های 1920 و 1930، فن آوری تلفن سانترال به سمت طراحی تلفن سانترال های رومیزی کارآمدتر که دارای یک گوشی با عناصر گیرنده و فرستنده در یک واحد بودند تغییر یافت و استفاده از تلفن سانترال را راحت تر کرد. بسیاری از نسخه های قدیمی تلفن سانترال شمعی مدت ها پس از منسوخ شدن تلفن سانترال های اصلی توسط شرکت هایی مانند Radio Shack و شرکت رادیو کراسلی ساخته شدند. ارتفاع 1⁄2 اینچ (4 سانتی متر) بالاتر از پایه گرد بود و یک پایه در بالای آن داشت که برای نگه داشتن یک گوشی ترکیبی با گیرنده و فرستنده در یک واحد طراحی شده بود. گهواره حاوی یک پیستون بود که سوئیچ قلاب را در پایه زیر کار می کرد. A1 فقط برای مدت بسیار کوتاهی توزیع شد تا اینکه پایه تلفن سانترال نوع B (تلفن سانترال مدل 102) در سال 1927 تکمیل شد، یک طرح ساده که شفت لوله را با شکل مخروطی حجاری شده جایگزین کرد. در سال 1930، این پایه گرد به شکل بیضی شکل D-mounting طراحی شد تا از ناپایداری دستگاه در هنگام شماره گیری جلوگیری شود. در همان زمان، مدارهای الکتریکی برای تولید تلفن سانترال مدل 202 ارتقا یافتند، که ویژگی های جانبی قوی طراحی های قبلی را کاهش داد. Ericofon یا Cobra Phone یک تلفن سانترال پلاستیکی یک تکه به سبک شمعدانی/ایستاده است که توسط شرکت اریکسون ساخته شد و در نیمه دوم قرن بیستم به بازار عرضه شد. این اولین طرح تلفن سانترال تجاری بود که صفحه و هدست را در یک واحد ادغام کرد. Ericofon به دلیل سبک و تاثیر آن بر طراحی تلفن سانترال های آینده، یکی از مهم ترین طرح های صنعتی قرن بیستم محسوب می شود و در مجموعه موزه هنر مدرن قرار دارد. تاریخچه تلفن سانترال عتیقه. ایالات متحده Lienhard, John H. "شماره 1222: شکستن انحصار". ایالات متحده: دانشگاه هیوستون.

کدهای سانترال پاناسونیک 1232

سانترال توسعه تقویت کننده ها (یا تکرارکننده ها) که می توانستند در امتداد خط قرار گیرند، تماس های تلفن سانترالی در قاره را ممکن کرد. از اواخر دهه 1940، پیوندهای رادیویی مایکروویو به طور فزاینده ای برای مدیریت انتقال زمینی مورد استفاده قرار گرفتند. خدمات بین اقیانوسی بین آمریکای شمالی و اروپا توسط رله موج کوتاه در سال 1926 معرفی شد - و دوباره در ابتدا بسیار گران بود. خدمات کابل ماوراء اقیانوسی با توسعه تکرارکننده های با عمر طولانی برای مقابله با اتلاف سیگنال در مسافت ممکن شد و اولین کابل های تلفن سانترال فرا اقیانوسی در سال 1956، حدود 90 سال پس از اولین کابل های تلگراف، گذاشته شد. کابل های بعدی کانال های تلفن سانترال بیشتری را فراهم کردند و در دهه 1980 کابل های اقیانوسی فیبر نوری ظرفیت را به میزان زیادی افزایش دادند. کابل های فیبر نوری به همراه پیوندهای ماهواره ای به کاهش هزینه تماس های بین قاره ای کمک کردند. در ربع قرن پس از سال 1925، خدمات تلفن سانترال به سرعت در سراسر جهان گسترش یافت، اگرچه مناطق روستایی اغلب در دریافت خدمات کند بودند. شماره گیری و سوئیچینگ خودکار به یک امر عادی تبدیل شد و در پایان این دوره، ارتباطات از راه دور بسیار آسان تر شد. این تغییر عمدتاً به دلیل گسترش فیزیکی سیستم بود. به نوسازی امکانات آنالوگ موجود به جای معرفی فن آوری های اساسی متفاوت. در اواسط قرن بیستم، ترانزیستور - یک وسیله نیمه هادی برای تقویت، کنترل و تولید سیگنال های الکتریکی - مبنایی را برای استفاده گسترده از الکترونیک در ارتباطات راه دور و توسعه تجهیزات محاسباتی الکترونیکی مبتنی بر ترانزیستور فراهم کرد.

دستگاه سانترال کوچک

سانترال اما حصارهای سیم خاردار، رسانا بودند. دقیقاً به سؤال شما پاسخ نمی دهد، اما این سیستم ها بلافاصله به سیستم های تلفن سانترال سیم خاردار معروف شدند زیرا تصویر جریانی که از سیم خاردار عبور می کند بسیار شگفت انگیز است. همانطور که امروز ما را سرگرم می کند، حتی در آن زمان نیز مردم به نوعی تحت تأثیر این تصویر قرار گرفتند. در بسیاری از مواقع از خود نرده های سیم خاردار استفاده می شد. گاهی اوقات به معنای واقعی کلمه یک حصار سیم خاردار نبود. گاهی اوقات کشاورزان یک سیم مسی را در امتداد بالای حصار چوبی میخکوب می کردند، یا ممکن است ترکیبی از این دو باشد. حصار سیم خاردار ممکن است بخشی از مسافت را طی کند. سپس آنها باید از یک جاده یا رودخانه یا چیزی دیگر عبور کنند. آنها باید یک سیم جداگانه را ببندند. نام دیگری که این سیستم ها داشتند خطوط سنجاب بود که به خاطر سنجاب هایی که در امتداد بالای حصارها حرکت می کردند نامگذاری شد. و همه ما می دانیم که گاهی اوقات وقتی سنجاب ها وارد قطعات الکتریکی می شوند چه اتفاقی می افتد که نباید. خب بله، و این سیم ها بدون وارد شدن بیش از حد به نکات فنی عایق نشده بودند. البته یک مدار الکتریکی برای حرکت در دو جهت نیاز به برق دارد. بنابراین، کاری که شرکت بل در شهرها انجام می داد، اجرای سیم دوبل بود. بنابراین یک سیم از من به سمت شما می رود. سپس سیم دیگری آن مدار را به عقب می برد. اما می توانید هزینه سیم خود را با اتصال به زمین به نصف کاهش دهید و اجازه دهید زمین جریان را به عقب برگرداند.

آردینی اوخو

دستگاه سانترال اداری

سانترال هنگامی که ایستگاه پایه شناسه طرف تماس را دریافت می کرد، زنگ تلفن سانترال را به تلفن سانترال همراه ارسال می کرد. سپس کاربر از صفحه چرخشی استفاده می کند، که ارقام شماره گیری شده را به عنوان یک قطار پالس متناوب 10 pps (در اصل، مستقیماً توسط صفحه چرخشی تشکیل می شد) از زنگ های اتصال و محافظ ارسال می کند. سیستم های IMTS معمولاً دارای 25 وات قدرت فرستنده در ایستگاه تلفن سانترال همراه و 100-250 وات در ترمینال بودند - برخلاف تلفن سانترال های همراه جدیدتر خودرو که حداکثر توان خروجی 3 وات و گوشی های سلولی مدرن با توان خروجی 0.6 وات داشتند. تأسیسات سیار معمولاً شامل یک «یونیت سر» یا گوشی تلفن سانترالی است که در یک پایه با صفحه کلید شماره گیری مستقیم قرار می گیرد. این تلفن سانترال ها بسیار شبیه به تلفن سانترال ثابت یا سیم کشی بودند. برخلاف گوشی های تلفن سانترال همراه، این دستگاه ها وقتی گیرنده را از پایه بلند می کردند، از صدای شماره گیری عبور می کردند و به این ترتیب بیشتر شبیه تلفن سانترال ثابت به نظر می رسیدند. یک شاسی فرستنده گیرنده رادیویی بزرگ جداگانه وجود داشت که معمولاً حداقل یک فوت مربع و 6 اینچ ارتفاع داشت که در صندوق عقب یا زیر صندلی های اتومبیل نصب می شد. این فرستنده ها با کابل چند رسانا به ضخامت 5/0 اینچ به پایه گوشی متصل می شدند.

تلفن سانترال قزوین

سانترال در سایر نقاط جهان، صنعت تلفن سانترال به طور متفاوتی توسعه یافت. در حالی که بسیاری از کشورها با خدمات تلفن سانترال تجاری شروع کردند (بریتانیا یک نمونه است)، تقریباً همه آنها خدمات تلفن سانترالی را به مالکیت دولت درآوردند و آژانس هایی را به نام PTT (برای پست، تلگراف و تلفن سانترال) به عنوان انحصارات دولتی راه اندازی کردند. در واقع، در دهه 1980، اکثر کشورهای جهان از چنین PTTهایی استفاده می کردند. به دلیل هزینه های بالا، ارائه خدمات جدید توسط PTTها کند بود. به خصوص در کشورهای در حال توسعه، خدمات تلفن سانترال اغلب به شهرهای بزرگ محدود می شد. خدمات راه دور به ویژه گران بود، زیرا هزینه آن برای ارائه تماس های محلی یارانه بود. تغییر در نهایت بر PTTها به دلیل ناتوانی آنها در تأمین سرمایه های کلان مورد نیاز برای دیجیتالی کردن شبکه های خود و در دسترس قرار دادن تلفن سانترال ها به راحتی اعمال شد. در کمتر از دو دهه، مقررات زدایی منجر به خصوصی سازی بیشتر PTTها شد و تعداد کمی از آنها در اوایل قرن بیست و یکم رها شدند. بسیاری از اپراتورهای تلفن سانترال مستقر در کشورهای صنعتی سرمایه گذاری قابل توجهی در کشورهای در حال توسعه انجام دادند و به ارتقای فناوری و گسترش دسترسی به خدمات صوتی و داده ای کمک کردند. توسعه خدمات اینترنتی تجاری پس از سال 1995 به طور تصاعدی استفاده از پیوندهای مخابراتی را افزایش داد. در اوایل قرن بیست و یکم، شبکه های فیبر نوری باند پهن و شبکه های بی سیم که مشاغل و خانواده ها را به هم متصل می کردند، دانلود محتوای صوتی و تصویری را ممکن کردند. تلفن سانترالی که زمانی ساده بود به ابزاری جهانی برای ارتباطات صوتی، صوتی، داده و تصویری تبدیل شده است.

آردینی اوخو